Bir Zamanların Cıvıltı Dolu Mahallesi

Eskiden cıvıl cıvıl, çocuk sesleriyle inlerdi sokaklar. Şenlik vardı, dostluk, komşuluk vardı. Her bi köşebaşında gülücükler, her bi evde misafirperverlik. Bi’ de sevinç, bi’ de gam var hikayemizde.

KOMŞU TEYZELERİN HASRET DOLU ANILARI

Ooof, komşu teyzeler, “Ha şöyle bi otursak da anlatsak,” derdi. Her birinin dilinde bi başka yaşanmışlık, bi başka Beşkonak hatırası. “Eskiden burası hep bahçeydi,” der, “Şurada dut ağacının altında toplanırdık,” diye gözleri parlar. Bi yandan gülüşmeler, bi yandan gözlerdeki yaş.

DEPREMLE SARSILAN, AMA RUHU DİMDİK AYAKTA

Bak şimdi, depremle sarsıldık ama yıkılmadık. Evlerimiz çatladı belki, ama gönlümüz birlikte. Yıkılanlar yavaş yavaş düzelir, anılar ise hep dimdik ayaktalar. “Biz bi' aileyiz,” der Beşkonaklar. İşi gücü bırakıp, komşunun derdine koşan, el ele, kol kola yeniden kurduk mahalleyi.

Beşkonaklar mahallesinin eski ve yeni halini, depremin izlerini ve mahallelinin birbirine olan sıkı bağlarını, Malatya'nın sıcak şivesiyle anlatan bu hikayede, mahallenin ruhunu canlı tutan anılar ve dayanışma hissi ön planda tutulmuştur. Mahallenin her bir taşında, her bir çatısında bir öykü gizli; Beşkonaklar yalnızca bir mahalle değil, anılarla örülü bir yaşam alanı.

Murat Çetin