Doğan DAĞ / Türkçenin ve Malatya'nın Acı Kaybı: Yavuz Bülent Bâkiler

Türkçenin ve İslam ahlakının zarif, ama dimdik duran müdafii ve sevdalısı bir örnek münevver kaybettik: Yavuz Bülent Bâkiler!

Kaybı ile neslinin son temsilcisi bir Osmanlı münevveri, bir milli ve manevi duruşun nadir örneği, şahsiyeti ve kişiliği ile pervasız bir haysiyet mücahidi ayrıldı aramızdan. Yeri kolay doldurulamayacak müstesna bir kayıp, Yavuz Bülent Bâkiler.

Dostu Ziya Kesriklioğlu ağabeyin kaleminden dinleyelim onu: Yavuz Bülent Bâkiler ismi anıldığında zarafet, Türkçeye olan derin vukufiyeti, memleket sevgisiyle yoğrulmuş ülkücü duruşundan taviz vermeden mana iklimine yoğunlaşan sağlam karakteri akla gelir. Hayatının dönüm noktalarını anlatırken Sivas, Ankara ve elbette Malatya daima özel bir yere sahiptir. Şairin ruh dünyasında bu denli derin izler bırakan Malatya yılları, sadece bir coğrafi durak değil, adeta bir kişilik ve fikir inşa süreci olarak ele alınmalıdır.

Bâkiler, öğrencilik yıllarında Sivas ve Gaziantep'te çeşitli zorluklar ve yabancılık hisleri yaşamışken, yolu Malatya'ya düştüğünde hikâye bambaşka bir yön alır. Kendi ifadesiyle: "Malatya'da da durum tamamen Gaziantep'te yaşadıklarımın tersi oldu." Bu ifade, genç bir ruhun aradığı şefkati ve koşulsuz kabulü bulduğunu gösterir. Sınıf arkadaşları onu, sanki hep oralıymış, Malatya'dan kısa bir süreliğine ayrılıp geri dönmüş gibi bir samimiyetle karşılar. İşte bu kucaklayıcı ve aidiyet hissi veren sıcak ortam, Bâkiler'in sanatkâr kişiliğinin en sağlam temel taşlarından birini oluşturur. Bu ortam, içe kapanıklığı önlemiş; dışa dönük, toplumla bütünleşen, gözlem gücü yüksek bir şairin yetişmesine  zemin hazırlamıştır. 

Malatya yılları; şairin sadece lise diplomasını aldığı bir şehir değil, aynı zamanda insanlık diplomasını aldığı, gönül sığınağını kurduğu müstesna bir duraktır.

Malatya'da Bâkiler’in hayatına yön veren en önemli merkezlerden biri de, terzi atölyesini adeta bir "akademi merkezi" gibi çalıştıran Sait Çekmegil olmuştur. Bâkiler, kendini çok kısa bir zamanda o akademi içinde bulur. Her gün okuldan çıktıktan sonra oraya uğrayarak  tartışmalara kulak verir. Sait Çekmegil, Peyami Safa gibi kendi kendini yetiştiren, çevresine kabul ettiren müstesna bir kişiliktir. İlkokuldan sonra okuyamamasına rağmen, yıllar süren ciddi çalışmalar sonucunda bazı akademisyenlerden daha fazla eser ve liyakat sahibi olmuştur. Nitekim bir gazetenin açtığı yarışmada "İnsanlık Anlayışımız" isimli eseriyle birinciliği kazanmıştır. Bir başka yarışmada birincilik yine onun eserine, ikincilik Doç. Dr. Nurettin Topçu’ya, üçüncülük ise Sezai Karakoç’a uygun görülmüştür. Çekmegil’in 40 civarında yayımlanmış eseri vardır ve Malatya’da ciddi bir kültür ve fikir havzasının oluşmasına öncülük etmiştir.

Çekmegil gibi Malatya’nın kültür ve fikir hayatına tesir etmiş daha birçok değerli isim Malatya'nın "Büyükşehir" kimliğini sadece nüfusu veya fiziki gelişmişliği ile değil, yetiştirdiği devlet, sanat ve fikir adamları ile hak ettiğini ifade eder. Bâkiler’in andığı bu isimler arasında; Müftü İsmail Hakkı Erzen, Keşşaf Hoca, Turan Akyol, Said Ertürk, Gökhan Evliyaoğlu, Zülfikar İnanç, Bahattin Erdem, Recai Kutan gibi kıymetli şahsiyetler bulunur. Bâkiler, diler ki mazide yetiştirilen bu önemli insanların yerine yenileri gelsin ve Malatya eskiden olduğu gibi gelecekte de Türkiye’nin fikir hayatına katkıda bulunmayı sürdürsün.

Yavuz Bülent Bâkiler'i sadece bir şair olarak değil, aynı zamanda bir fikir adamı ve aydın olarak tanımlarız. Gençlik çağında ülkücü yönü ağır basan şair, ilerleyen dönemlerde Necip Fazıl etkisiyle tasavvufi yönü ağır basan bir karaktere yöneltmiştir. Malatya'da gördüğü samimi ortam ve kur'an eksenli müzakere dersleri, onun ilerleyen yıllarda haksızlıklara karşı dimdik duran, sözünü esirgemeyen ve toplumsal meselelere duyarlı yapısının güçlenmesine katkı vermiştir. Onun bu tavizsiz duruşu, fikir hayatına ve dildeki yozlaşmaya karşı verdiği amansız mücadelede de kendini gösterir. 

...

YAZININ DEVAMI BURADA