Duygusal Açlık...

Bu hafta sizlere duygusal açık kavramını anlatmaya çalışacağım. Muhtemelen yazının ilerleyen bölümlerinde kendinizden çok fazla şey bulacaksınız. Çünkü aslında bu çağda birçoğumuz duygusal açlık içindeyiz. Duygusal açlık kavram olarak stres, sıkıntı, aşırı iş yükü, aile baskısı ya da travmatik bir olaydan dolayı yeme isteğinin artması durumudur. Yani biri canınızı sıktığında tüm hıncınızı besinlerden çıkarıyorsanız aramıza hoş geldiniz.

Arkanıza yaslanın, derin bir nefes alın ve okumaya başlayın.

Yemek yemek temel fizyolojik ihtiyaçlarımızdan biridir. Dünyada varlığımızı devam ettirmek istiyorsak beslenmek zorundayız. Ancak öyle bir çağa denk geldik ki; yemekle yememek, sağlıklı beslenmek ya da beslenmemek, diyet yapmak, fit olmak, ders çalışmak, iş bulmak, trafikte çıldırmak, çevremizde olan tüm olumsuz şeylere aldırmadan yaşamaya çalışmak hatta bazen nefes almaya çalışmakla hep bir savaş halindeyiz. Psikolojimizi etkileyen binlerce faktör varken beslenmeyi göz ardı edemezdik elbet. Karşılıklı bir etkileşim içindedir bu iki kavram. Yani düzgün beslenmezseniz psikolojiniz düzgün olmaz. Aynı şekilde düzgün bir psikolojiye sahip değilseniz düzgün beslenemezsiniz. Bu çağ dedik, kimse normal değil dedik. ‘O zaman kimse düzgün beslenmiyor mu' Dediğinizi duyar gibiyim. Böyle bir psikoloji içinde beslenirken duygularını olabildiğince devre dışı bırakan insanları tebrik ediyorum. Çünkü artık insanlar her dertlendiğinde, her sinirlendiğinde besinlere saldırıyor. Bu duruma tam olarak duygusal açlık diyoruz. Çünkü mideniz tıka basa dolu olsa bile bu durumun yaşanması mümkün olabilmekte.

Yani ortada fiziksel bir açlık yoktur ama oturup kocaman bir paket çikolatayı mideye indirebilirsiniz. Fiziksel yani gerçek açlık ve duygusal açlığı nasıl ayırt edebiliriz derseniz;

• Fiziksel açlıkta midenizde bir kazınma hali olur ve fiziksel belirtiler verir. Kan şekeriniz düşer ve vücudunuzda yemek yemeyi artıran birtakım hormonlar sentezlenir ancak duygusal açlıkta böyle bir şey olmaz ve aniden başlar. 
• Fiziksel olarak açsanız yedikçe doygunluğa ulaşırsınız ancak duygusal açlıkta ne kadar yerseniz yiyin doygunluğa bir türlü ulaşamazsınız. Ve aşırı kalori aldığınızla kalırsınız. - Fiziksel açlıkta zor da olsa bekleyebilirsiniz ancak duygusal açlıkta hemen yemek istersiniz ve sabırsızca işe girişirsiniz. 
• Fiziksel açlıkta ufak bir atıştırmayla doygunluk hissedebilirken duygusal açlıkta aperatif atıştırmalarla da doygunluk hissedemezsiniz. 
• Fiziksel olarak açsanız yemeyle ilgili ne yiyeceğinizin planını yaparsınız ama duygusal açlıkta bir plan olmaz, asla yemeyeceğiniz bir şeyi bile yiyebilirsiniz. 
• Fiziksel açlıkta mideyi doyurmak mideden beyine giden uyaranlarla olurken duygusal açlıkta ağız ile beyin arasında bir bağlantı söz konusu değildir.

Yani duygusal açlık kavramının sindirim sisteminizle bir alakası yok aslında siz yemek yiyene kadar. Tamamen psikolojik bir durum. Ve aşmak yine sadece sizin elinizde.

Tavsiye olarak, öncelikle sizi bu duruma iten sebepleri tespit edin derim. Yani o gün iş yerinde moralinizi bozan insana ceza vermek istiyorsanız yediğiniz o çikolata asıl size ceza olacaktır.

Yada çok sevdiğiniz bir insanı kaybetmiş ve onun yerine cips paketini yerleştirmişseniz, o kişinin mezarından yola çıkın derim. Duygularınızla yüzleşmekten korkmayın. Tabii ki bu süreçte bir psikologdan yardım almanızı öneririm. Çünkü çok basit gibi görünen bu kavram hayatımızın ortasına oturmuş vaziyette. Ve her birimiz sinirden, sıkıntıdan yediklerimizle yıllarca boğuşup duruyoruz. Sonrasında sinirlendikçe yiyip, yedikçe kilo alıp, kilo aldıkça daha mutsuz insanlar olup çıkıyoruz. Bu bir paradoks. Aynı döngüde debelenip durmak da var, sınırları aşıp yol almak da. Tercih sizin.

Mutlu haftalar diliyorum.

Diyetisyen İrem ERCAN