Ebuzer AYDIN / Kalem!..

Biz, kelimeleri sadece harflerden ibaret görmeyiz.
Bir cümle kurarken sadece yazmaz, hissederiz.
Kalemi güç için değil, hakikat için tutarız.
Sözümüzü rüzgâra göre değil, vicdan terazisine göre söyleriz.
Bir satır yazarken sadece mürekkep dökmeyiz; yürek dökeriz, alın teri dökeriz, vefa dökeriz, dua dökeriz!

Biz, kalemi dost bilenleriz. Kalemle de bizi dost bilenler var.
Kalem ki...
Zalimin karşısında kalkan olur, mazlumun omuzunda kardeş.
Yalana karşı kılıç olur, hakikate yoldaş.
Zulme karşı dimdik, hakka karşı boynu bükük!

Biliriz ki:
Dostluk lafta değil, satır aralarında gizlidir.
Ve o dostluk;
Kimi zaman bir dua olur gecenin sessizliğinde,
Kimi zaman bir susuş olur çığlıkların ortasında,
Ama en çok da dimdik bir duruş olur hakikatin ardında...

Ey Kalemim!
Herkes sustuğunda sen konuşmalısın!
Unutulunca yazdıkların hatırlatsın diye. Sen eğilmemelisin! Hakikat eğilip diz çökmesin diye.

Seni üç kuruşluk menfaate, bir alkışa, bir makama değişmeyiz!
Biliriz ki:
Kalem ne yazarsa, yarın İlahi huzurda onun hesabı sorulur.
Her harf, her satır, her susuş birer şahit olur bize...
Yazarken kalbimizi koyarız kâğıda. Allah'ı unutmadan, kuldan korkmadan...

Ey kalemim!
Sen yazdıkça şehir uyanır,
Sen susunca karanlık sevinir.
Bırak kelimen susturulsa da, vicdanın asla susmamalı!

Biz, bir yüreğin, bir kelimenin, hak dava uğruna eğilmeyen kalemin tarafıyız.
Kalem dostluğunu, makam dostluğuna tercih ederiz.
Biz dostumuzu satırda bulur, susuşta anlarız...
Kalemimizi ne korkuya rehin veririz, ne de çıkar karşısında eğiliriz!
Hakikatten sapmayız, doğru bildiğimizi dün yazdıysak, bugün de yazarız, yarın da yazacağız!
Çünkü biz;
Doğruları yazmaya yemin etmiş yürekleriz!
Ve bizler için yazmak sadece bir eylem değil, bir imandır.

...

YAZININ DEVAMI BURADA