Ersoy BABA / Nereden geldiler buralara kadar?

Merhaba değerli okurlarım.
Dünya küçük. Yine karşılaştık. Geçen hafta yazımızı yazma imkânım olmamıştı. Kendimi boşlukta hissettim. Muhtemelen sizler farkında bile olmamışsınızdır.
Ancak bir şeylerin eksikliğini fark etmek önemlidir. Dikkatli bakmak gerekir.
Kayserinin tanınmış ailelerinden birinin genç oğlu arkadaşının düğünü için Sivas’a gider. Erken vardığı için çarşıda dolaşmaya karar verir. Baba mesleği kumaşçılık olduğu için esnafa sorar:
-“Buranın en büyük kumaş mağazası hangisi?”
Esnaf tarif eder. Tarife göre gidince mağazayı bulur. Ancak öğlen ezanına yakın bir saat olmasına rağmen mağaza kapalıdır. Yandakilere sorar:
-“Mağaza sahibi nerede? Mağaza ne zaman açılır?”
-“O şu karşıdaki kahvededir. Adı Orhan. Seslenirsen bulursun.”
Kayserili genç kahveye gider. Kahve çaycısına Orhan’ı sorar. O da kâğıt oynanan masalardan birini gösterir. Masanın yanına varır. Ateşli şekilde kendini oyuna kaptırmış adamlara sorar:
-“Kumaşçı Orhan hanginiz?” Biri elindeki kağıtları arkadaşları görmesin diye göğsüne kapaklayıp cevap verir:
-“Benim. Ne oldu?”
-“Kumaşlara bakacaktım. Ama mağaza kapalıydı. Açar mısın?”
-“Alacaksan açayım. Almayacaksan hiç yorma beni.”
-“Alacağım. Hadi aç.”
Kumaş mağazasının sahibi orhan oflaya puflaya oyunu bırakıp mağazaya doğru gider. Kapıyı açar. Tezgâhın arkasına geçer. 
-“Hangisinden kaç metre istiyon. Söyle keseyim.”
Kumaşlara göz gezdiren Kayserili genç üst sıralardan bir kumaşı göstererek:
-“Şuna bakabilir miyim?” diye sorar.
Orhan kafasını kaldırıp bir gösterilen kumaşa bakar. Bir gence bakar. Oflaya puflaya:
-“Alacaksan indireyim. Almayacaksan beni yorma boşuna.”
Genç:
-“Almayacağım” der ve mağazadan çıkar. Caddenin karşısına geçince geri dönüp uzun uzun bakar ve düşünür.
-“Ben burada bu işi çok iyi yapabilirim. Para da kazanırım”
Birkaç gün sonra Sivas’a tekrar gelir. Mağaza yeri kiralar ve büyük bir kumaş mağazası açar. Her gün sabah erkenden kapılar açılır. Işıklar yanar. Gelen her müşteri için onlarca top kumaş indirilip açılır, güler yüzle gösterilir. İşi biten kumaş hemen geri sarılıp yerine yerleştirilir. Bu işte de hiçbir üşengeçlik ya da yüz ekşitmesi asla olmaz. Çok kısa zamanda Sivaslıların gözbebeği haline gelir. Kayserili genç Sivas’ın en büyük esnaflarından biri olur.
-“Durup dururken Ersoy baba bunu niye anlattı” diye düşünenleriniz oldu mutlaka. Geçen hafta yazımı yazamadım. “Tabiat boşluk kabul etmez, hemen birileri tarafından doldurulur” diye korkmadım değil. Ama maalesef buna cesaret edip yazmaya kalkan olmadı. Hem sevindim hem de üzüldüm. Türkiye’de ciddi bir muhalefetin olmaması gibiydi durum. Baktım ben yazmazken yazan birileri yok. Mecburen yeniden başladım yazmaya. Sonradan öğrendim ki marifet sadece yazıda değilmiş. Karikatürün de önemi varmış. İlgi biraz da oradan çoğalıyormuş. Artık nazına katlanmakta zorlandığım kasım Özkan beyin nazına da katlanmak gerektiğini anladım. Arayı iyi tutmaya karar verdim.

***
YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN BURAYA > TIKLAYINIZ.