Eser Var, Ama Sanatkârı Yok!

Kur’an, insanı okuyun diyor…
Biz dönüp müfredat okuyoruz.

Kur’an, göğe bakın diyor…
Biz hâlâ teleskoptan uzaya kaçıyoruz.

Kur’an, eser gösteriyor,
Biz eser sahibini inkar ediyoruz.

Bakın şimdi…
Kur’an’ın bir ayeti var:
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
Yani:
Rabbinizin hangi nimetini yalanlıyorsunuz?

Buyrun, altı tane örnekle başlayalım.
Hepsinde aynı silsile var:
Eser → Fiil → İsim → Sıfat → Zat.

Ama bizde?
Eser var, fail yok.

    1.    خَلَقَ الْاِنْسَانَ – “İnsanı yarattı.”

İnsan bir eser.
Biricik, eşsiz, sanatlı.
Yaratmak bir fiil.
“Halak” fiili…
Peki kim yarattı?
Halık!
Biz ne diyoruz?
Genetik kodlar…

    2.    عَلَّمَهُ الْبَيَانَ – “Ona beyanı öğretti.”

Konuşmak bir eser.
Fiil? Talim.
Kim öğretti?
Alîm.
Ama biz hâlâ eğitim sisteminden medet umuyoruz.
Sanki çocuklar beyanı okuldan öğreniyor!

    3.    الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ – “Güneş ve Ay hesapla hareket eder.”

Güneş bir eser.
Ay bir eser.
Düzenli hareket fiildir.
Kim bu fiili işler?
Hakîm ve Adil olan bir Zat!
Ama biz ne diyoruz?
Yerçekimi… momentum… evrensel sabit!

    4.    وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ – “Otlar ve ağaçlar secde eder.”

Secde bir fiil.
Kim için?
Mâbud için.
Yani eser → fiil → Mâbud.
Ama biz, doğayı dua eden değil, susan sanıyoruz.
Sakince büyüyen bir ağaçta, Allah’a edilen bir tesbihi duyamıyoruz.

    5.    وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا – “Göğü yükseltti.”

Semâ bir eser.
Yükseltmek bir fiil.
Râfi’ ismini gösteriyor.
Kimse göğe bakmıyor artık.
Çünkü gözler ekranlara kilitli.

    6.    وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ – “Yeryüzünü canlılar için serdi.”

Yeryüzü bir eser.
Serip döşemek bir fiil.
Vaz’ eden kim?
Latîf olan Zat.
Ama biz ne diyoruz?
Jeolojik katmanlar… levha hareketleri…

Altı eser…
Altı fiil…
Altı isim…
Hepsi aynı şeyi söylüyor:
“Bunu yapan biri var.”
Ama biz hâlâ “kendiliğinden olmuş” demeye devam ediyoruz.

Ve şimdi soru tekrar soruluyor:

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
“Rabbinizin hangi nimetini inkâr ediyorsunuz?”

Cevap basit:

— Neredeyse hepsini.
Çünkü her nimeti gördük, ama Nimeti Veren’i görmezden geldik.

Kur’an’ın işaret ettiği sahabe mesleği şuydu:
Eserden fiile, fiilden isme, isimden sıfata, sıfattan Zat’a geçmek!
Ama biz eserde takılı kaldık…
Ve fiilin üzerini örttük.
Faili yok saydık.
İsmi unuttuk.
Zat’a yüz çevirdik.

Sonra da dönüp,
Kur’an okuduğumuzu sandık.
Ama aslında sadece kelime dizdik.
Çünkü anlamı kaybettik.

Bu çağın en büyük gafleti budur:
Sanata hayran kalıp sanatkâra kör olmak.

Selam ve dua ile
Fiemanillah