Eskiden Malatya'da hastalıklar nasıl tedavi edilirdi?

Çocuğu olmayan genç hanımlar Abldülvahap’ın türbesine götürülüp, orada kurban vaat edilirdi. O gözüm nuru, kutlu kişinin kadın doğum uzmanlığı nerden geliyordu, bilemiyoruz; orası biz fanilere karanlıktı. Söylenceye göre bunlar ulu erenlerden iki arkadaş ya da kardeşti. Fırat’ın iki yakasında, birer tepenin üstünde yatıyorlardı. Ölmeden önce, aralarında şöyle bir anlaşma yapmışlardı: “Dertliler bana, deliler sana” demişti gözüm nuru Abdülvahap. Anlaşılıyor ki, yüzyıllardan beri çocuk sahibi olma özlemi içindeki insanlar, bu dertlerine çare bulsun diye onun mezarına kadar gidip kurban adıyorlardı. Yalnız öyle kolayca gidilen bir yer değildi. Ben hiç gitmedim; gidenlerden bu konuda öyküler dinledim. Bir kez de, sanırım Korucuk’a giderken, uzaktan görünen bir tepeyi gösterdiler, orası Abülvahap diye. Dimdik, bin bir güçlükle, saatler boyu tırmanarak çıkılabiliniyormuş ancak. Hatta oraya kadar gidip de tepeye tırmanmayı göze alamayanlar bile oluyormuş. Özellikle yazın sıcak günlerinde tırmanabilmek için, sabah erkenden yola çıkmak gerekiyormuş. O nedenle bir gün öncesinden gidip, yakın köylerden birinde geceliyordu insanlarımız. Ancak dileğinizin kabul görmesi için, ol mübareğin makamına çıkmak gerekiyormuş. Dönüşte de günlerce tırmanma, dayanıklılık, yarı yolda soluksuz kalma öyküleri anlatılıyordu. Abdülvahap hazretleri, kendisini ziyaret edip de kurban vaadinde bulunan her kısır kadın için çocuk garantisi vermiyordu tabii. Bu durum da, herkesin dileğinin kabul görmeyeceği biçiminde yorumlanıyordu. Abdülvahap ziyaretinden sonra çocuğu olan ailelerse, sözlerinde durup, kınalı bir koçu (zavallı hayvancık!) burunlu kamyonun arkasına atarak bir kez daha ol mübarek kişiye teşekküre gidiyordu.

...

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN BURAYA > TIKLAYINIZ.