FOTOĞRAF TEFEKKÜR ARACIDIR …

YÜKSEL AKCA

Ragıp Sarı alanındaki en iyi isimlerden. Fotoğrafçılık onun için bir nevi hayatı yakalamak olmuş. Fotoğrafçılıkla tanıştıktan sonra artık birçok şeyini cümlelerle anlatmak yerine karelere sığdırmayı tercih etmiş. Sarı fotoğrafları için şu cümleyi kuruyor: “Bu fotoğrafları paylaştığımda bir kişinin çocukluğuna olan özlemini, anne-babasına olan sevgi ve muhabbetini, bir hayvana olan merhamet duygularını, fakir bir kimsenin duygularının ne olduğunu, yaşlı bir insanın yaşam mücadelesindeki zorluklarını, küçük bir çocuğun hayallerini hatırlatabiliyorsam ne mutlu bana” detayları söyleşimizde.

Neden fotoğraf sanatını seçtiniz?

"Neden fotoğraf sanatını seçtiniz" sorusundan önce "İnsanlar neden sanatla ilgilenir" sorusuna cevap vermek istiyorum. Aslında sanata gönül verenlerin çoğu geçmiş yaşamlarındaki bir takım olumsuzluklar yüzünden yıpranmış, üzülmüş, acı çekmiş, yalnız kalmış, çok sevmiş ama beklediği sevgiye karşılık bulamamış, en sevdiğini kaybetmiş, anne baba yokluğu çekmiş, kimisi mutlu bir aile yaşamı sürememiş, hayaller kurmuş ama kader onu sürekli istemediği yerlere istemediği kişilerle sürüklemiş. Bir gün bir ışık yanmış ve o ışığa yönelmiş. O ışık kalem olmuş eline tutuşturulmuş, fırça verilmiş ressam olmuş... Kısacası zoru, sıkıntıyı, çileyi gören kimsenin tutunacak dalı sanattır. Siz her şeyi var olan hiç sıkıntı, çile çekmeyen bir sanatçı gördünüz mü? Varsa bile çok nadirdir.  Aşağıdaki örneklere bakar mısınız?  AntonPavloviç Çehov: Yokluk içinde tıp öğrenimi görürken harçlığını çıkarmak için kısa öyküler yazmasaydı “Modern Kısa Öykülerin Kurucularından” olamayacaktı.

Van Gogh: İlk aşkına sahip olamayan, sonrasında çalkantılı bir aile yaşamı süren Van Gogh kendisini resme vermeseydi dünyanın en pahalı ve tanınmış resimlerine sahip olamayacaktı. Beethoven:  İşitme problemi olduğundan 21 yıl boyunca hiç kimseyle iletişim kuramamış, 21 yıl boyunca çekilen yalnızlıkla çok derin acılar yaşamıştı. Dünyaya sesini duyuran senfonilerine, işitme problemi yaşamaya başladıktan sonra sahip olmuş. Bu sıkıntıları yaşamasa acaba bizler “Beethoven'ı” nasıl tanıyacaktık. Necip Fazıl Kısakürek: Fikir çilesi çekmeseydi iki satır yazıda dünyaları anlatamayacaktı. Fikret Mualla: Mutlu olabilmek ve her şeyi unutmak için resim yapmıştı. Para tutmayı bilse onca güzel resmi çizemeyecekti. Sanırım ne demek istediğimi anladınız.  

Şimdi "Neden fotoğraf sanatını seçtiniz" sorusuna gelebiliriz sanırım?

Hayır hayır yukarıda bahsettiğim kadar bir sıkıntım, çektiğim bir çile olmadı şükür. Ben herkesin mutlaka bir sanat dalı ile uğraşmasını isterim. İşimizin dışında ufkumuzu, yüreğimizi genişletecek bir sanat dalı... İnsan boş iken kimseye faydası yoktur. İnsanlara faydalı olmak için illa sanatla mı uğraşmak gerek? Hayır tabi ki de. Fakat maddi olarak çok bir şeyler yapamıyorsan ve bir de daha çok insana ulaşmak istiyorsan bunun en basit yolu sanatınla insanlara ulaşmak olacaktır. Ben genellikle insan yaşamının konu alındığı fotoğraflar çekiyorum. Bu fotoğrafları paylaştığımda bir kişinin çocukluğuna olan özlemini, anne-babasına olan sevgi ve muhabbetini, bir hayvana olan merhamet duygularını, fakir bir kimsenin duygularının ne olduğunu, yaşlı bir insanın yaşam mücadelesindeki zorluklarını, küçük bir çocuğun hayallerini hatırlatabiliyorsam ne mutlu bana. Kısaca fotoğraf benim için bir tefekkür aracıdır. İnsanları düşünmeye sevk eden bir araç. Bunun için önce benim düşünmem gerektiğini biliyorum. Ben fotoğrafı önce düşünüyor sonra çekiyorum. Bazen düşünemediklerimi bana gösterdiği için de iyi ki de fotoğraf var diyorum. En önemlisi de her şeyi düşünebilirsiniz, her şeyi gördüğünüzü varsayarsınız ama bunu kanıtlayacak bir işaretiniz yoksa gördüğünüz ve düşündüğünüz her şey varsayımdır.  Fotoğraf insanın kendisini ifade çabasına her zaman araç olmuştur. Bu bakımdan kendimi en iyi anlatan fotoğraflarla insanların karşısında olmaktan mutluluk duyuyorum. Hani bir söz vardır ya "Bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim". İşte benim en iyi arkadaşım fotoğraftır.

Sizi fotoğraf çekmeye iten sebep nedir?

Yukarıda bahsettiğim konular bu sorunun cevabı olacaktır. Hayatta var olan ve olabilecek gerçekleri önce kendime kabul ettirmek ve sonrasında bunu fotoğraflarımla ıspatlamak. Yaratan öyle güzel yaratmış ki her şeyi görmekten mutlu olduğumuz bir fotoğraf karşısında kendini bize hatırlatıyor. Yine istemediğimiz bir görüntü karşısında da halimize şükredip karşı tarafa dua edip yine ondan yardım dileyerek kendisini bize hatırlatıyor. Bence fotoğraf çeken tefekkür etmelidir.

Daha çok nereleri fotoğraflamaktan mutlu olursunuz?

Farklı kültürlere ait insan yaşamları benim için en değerli fotoğraf ögeleridir. Bunun dışında makro fotoğrafçılıkta; detaylar, renkler, kuş fotoğraflarında; kuşlara verilen müthiş uçuş yeteneğinin var oluşu, çok eski mimari yapılarda; yaşanmışlıkların o taşlardaki izlerini hissetmek, manzara fotoğraflarında; ışığın ve doğanın eşsiz cazibesi beni çok etkilemiştir. Fakat çeşitli insan yaşamlarına ait fotoğraflar beni her şeyden çok etkilemiştir.

BENİM İÇİN ÖNCE İNSAN ÖNEMLİDİR

Manzara veya portre çekerken ne gibi sorunlarla karşılaşıyorsun?

Portre çekerken çok fazla sorunla karşılaşmam. Çünkü insana değer veririm. Sadece fotoğraf çekmek için fotoğraf çekmem. Benim için önce insan önemlidir. Bir kelebek, böcek, çiçek gibi değildir insan. Önce onlara değer verdiğini göstermek gerekir. Böyle olursa modelim de fotoğraf çektirmek isterse daha samimi bir görüntü elde edeceğime inanırım. Fotoğrafın bir araç olduğunu doğruysa ki doğru o zaman önce amaca hizmet edilmedir. Gerisi zaten gelir.  Manzara fotoğraflarında sorun aslında daha büyüktür. Çünkü ışık her zaman size cazibesini göstermeyebilir. Grafikler size hizmet etmez. Ritim bozuktur. Kontrast istenen düzeyde olmayabilir. Her zaman doku bütünlüğünü sağlayamazsınız. Kısaca hakim olmadığınız bir çok algoritmayla karşı karşıya kalabilirsiniz. Doğru yerde olabilirsiniz ama doğru zamanda değilseniz o fotoğraf eksik olur.

İleriye dönük fotoğraf alanında projeleriniz nedir?

Her zaman doğru, dürüst ve saygın bir fotoğrafçı olmak. Doğru, dürüst ve saygın olmak bir proje değildir ama bir proje için olması gereken en önemli bir kazanımdır. Proje olarak ülkemde o kadar fazla konu var ki bunları saymakla bitiremem. Özellikle şu projem var diyemem. Her fotoğraftan bir proje konusu olabilir. İnsanın var olduğu her yer benim için projedir.

Sergi açacak mısınız açtınız mı?

Karma sergilere katıldım. Fakat henüz hiç kişisel bir sergim olmadı. Daha doğrusu bunun için zamanın olmadı. Oysa ki elimde bir çok fotoğraf var. Fakat çeşitli platformlarda bir çok fotoğraf sunumu gerçekleştirdim.

Sanatını sevdiğiniz ve takip ettiğiniz fotoğrafçı var mı?

Uluslararası çapta bir çok fotoğrafçı var. Çeşitli fotoğraf sitelerinden takip ediyorum. Fakat isim olarak özellikle şu fotoğrafçı var diyemeyeceğim.

ANADOLU FOTOĞRAFÇILARI KENDİNİ GÖSTERİYOR

Sizce ülkemizde fotoğrafçılık ne durumda?

7 yıldır fotoğraf çekiyorum. Fotoğraf sitelerinden takip ettiğime göre son yıllarda müthiş bir fotoğraf sevgisinin hakim olduğunu görüyorum. Özellikle Anadolu‘nun bir çok yerinde bir çok kaliteli fotoğrafçının kendini gösteriyor olması sevindirici. Ülkemiz adına bu çok önemli bir gelişim. Bir çok kişi fotoğrafçıların fotoğraf yarışmalarında göstermiş olduğu başarıları ile bu tezi savunuyor. Ama ben sadece yarışmada ödül almakla değil bu gelişimi fotoğrafçıların ruhi bir bütünlük içerisinde çekmiş oldukları fotoğrafların kalitesi ile savunuyorum.

En çok fotoğraflamak istediğiniz yer?

Özellikle bir ülke söylemeyeceğim fakat çok farklı kültürleri fotoğraflamak istiyorum. Bunun için yurt dışına da çıkmam gerek sanırım. En çok fotoğraflamak istediğim konu ise savaş fotoğrafları...

Bugüne kadar çektiğiniz en güzel fotoğraf hangisi?

Fotoğraflarıma üvey evlat muamelesi yapmak istemiyorum. Bu yüzden beğenmediğim fotoğrafı çekmiyorum. Fakat bir noktadan sonra aşırı seçici olmak da kolay fotoğraf çıkmayacağına işarettir. Bazen çektiğim fotoğrafları bile çok zor beğeniyorum. Hatta çoğunu siliyorum. Fakat şunu söyleyebilirim, en güzel fotoğrafı çekmek için hala uğraşıyorum, galiba onu çekemeyeceğim.

7 Yıldır Fotoğraf Çekiyor

Ragıp SARI, 1981 yılında Muğla'da doğdu. İlkokul, ortaokul ve liseyi Mersin'de tamamladı. 2004 yılında Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Orman Fakültesi Orman Mühendisliği Bölümü‘nden “Orman Mühendisi” ünvanı ile mezun oldu. S.D.Ü Fen Bilimleri Enstitüsü Orman Mühendisliği Anabilim Dalı'nda yüksek lisans tezini tamamlayarak 2008 yılında “Orman Yüksek Mühendisi” ünvanını aldı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Andırın Meslek Yüksek Okulu Ormancılık ve Orman Ürünleri Proğramında Öğretim Görevlisi olarak görevini sürdürüyor. Orman Entomolojisi, doğa yürüyüşü ve gözlemleri gibi ilgi alanları dışında 7 yıldır fotoğraf sanatı ile ilgilenen Sarı, ulusal bir dergide fotoğraf eleştirmenliği yapıyor. Ulusal ve uluslar arası birçok fotoğraf yarışmasında ödüller alan Sarı yine ulusal ve uluslar arası karma fotoğraf sergilerinde eserleriyle yer aldı.