İslam'ın beş temel esasından biri olan zekat

وَاَق۪يمُوا الصَّلٰوةَ وَاٰتُوا الزَّكٰوةَۜ

Aziz Kardeşlerim!

Şeriat-ı Garra-i Muhammediye'de zekât ibadeti farz olduğu gibi; geçmiş peygamberlerin şeriatlarında da zekât ibadeti farz idi. Kur'ân'ı incelediğimiz zaman görürüz ki; Peygamberimiz (asm)'dan önce gelen bütün peygamberlerin ümmetlerine namaz, zekât, oruç gibi ibadetler farz kılınmıştır. Demek bütün Peygamberlerin dini olan İslâm, bu dine intisab edenlere namaz kılmalarını ve zekât vermelerini emretmiştir. Hiç bir peygamberin şeriatı, bu farzları ihmal etmemiştir. Meselâ; Allah (cc), İbrahim (as) ve O'nun âli olan diğer peygamberler hakkında şöyle buyuruyor:

“Onları (İbrâhîm, İshâk ve Ya‘kub'u ve onların neslinden gelen diğer peygamberleri) emrimizle doğru yolu gösteren önderler, rehberler kıldık. Onlara hayırlar işlemeği, namaz kılmayı, zekât vermeyi vahyettik. Zaten onlar bize ibâdet eden kullardı.”^[1]

Yine Kur'an-ı Kerim, İsa (as)'ın namaz kılmakla mükellef kılındığını ifade etmektedir. Şöyle ki:

“Hayatta bulunduğum müddetça bana, namâz kılmayı ve zekât vermeyi emretti.” ^_[2]

Hazret-i İsmail (as) hakkında ise şöyle buyruluyor:

“İsmail (as) ailesine ve ümmetine en büyük bir ubudiyet vazifesi olan namaz ile ve zekât ile emrederdi. (Onları bedeni ve mali ibadet ve taate teşvik buyururdu.) Ve O, Rabbi nezdinde rızaya nail olan bir kimse idi.”[3]

Bakara suresinin 83. ayet-i kerimesinde ise Ben-i İsrail'den “Namazı erkan ve adabına riayet ederek dosdoğru kılın, uhdenize düşen zekâtı da müstahak olanlara verin.” şeklinde söz alındığı beyan edilmektedir.

Kardeşlerim!

Bu ayet-i kerimelerden anlaşılıyor ki; İslâm Dini, hangi peygamber zamanında olursa olsun, namaz ve zekât ibadetleri üzerinde durmuş ve bu iki büyük farizaya çok önem vermiştir. Hiç bir zaman Allah (cc), ümmetlerden herhangi birisini bunlardan muaf tutmamıştır.

Şeriat-ı Muhammediye'de ise: Fakirlere sadaka vermek, Mekke döneminde meşru kılındı. Bu hususta pek çok ayet-i kerimeler mevcuttur. Bugünkü manada zekât ise, Medine-i Münevverede farz kılınmıştır.

Demek zekât, bütün peygamberlerin şeriatlarında mevcud olan bir ibadettir. Bu hakikat, zekâtın ne kadar ehemmiyetli bir ibadet ve bütün peygamberlerin dini olan İslam'ın beş temel rüknünden biri olduğunu ortaya koymaktadır.  Şeriat-ı Muhammediye'de ise zekât ibadetine daha fazla önem verilmiş, hem Mekke döneminde, hem de Medine döneminde zenginlerin mallarında fakir ve miskinlerin hakkı bulunduğu Allah tarafından beyan edilmiş, zekâtın nerelere verilmesi gerektiği ayet ve hadislerle tesbit buyrulmuştur.

Bu sebeple Müslüman, zekâtını Allah'ın tesbit ve tayin buyurduğu yerlere vermekle mükelleftir. Zekâtını müstahak olan yerlere vermeyenler, İslam'ın beş rüknünden birini hedmetmiş olduklarından şiddetli azaba düçar olacaklardır. Zekâtını müstahak olmayanlara verenler, ind-i İlahi'de ne kadar mes'ul iseler; müstahak olmadıkları halde fakir ve miskinlerin hakkını gasbedip alanlar da o kadar mes'uldürler.

 (Semendel Yayınları'ndan Kitabu'z-Zekât adlı eserden alınmıştır.)