Malatya’nın Baharı Ve Bir Biji Masalı

AVEYLE AYDINLANAN SABAHLAR

Bir zamanlar, Malatya’nın biji biji kayısı bahçelerinde bir aveyle uyanır, gök yüzü gülücüğüyle toprağı okşarmış. Ama o bahçelerin en biji, en cıvıl cıvıl yeri Burak Dede’nin bahçesiymiş. Burak Dede, elindeki çömçesini toprağa değdirir, bahçesi can bulurmuş.

BAHÇENİN ÇİMİMİSİ

Bahar gelince, her yer çiğizlama sesleriyle dolarmış. Burak Dede’nin kayısıları, Malatya’nın bozkırını cennet bahçesine çevirir, ares gibi yükseklerden bir selam yollar, herkesin yüreğine.

DEĞİRMENE GAHMA: BİR MASALIN ÇINÇINI

Bahçenin ortasında, bir değirmen vardı; Dede her sabah ora için “değirmene gahma,” dermiş. Bir sabah, Burak Dede’nin kümesinden çınçın sesleri yükselmiş, o cücüklü hindi değirmenin etrafında bir oyun bozmuş, hele o civcivler çığa çığa koşuşturmuş.

DOMMEK NEDİR BİLİR MİSİN?

Günlerden bir gün, Burak Dede dommek çalmaya başlamış. Malatya’nın her bi tarafından insanlar, o debbayah sesleri duyup, bahçeye doluşmuş. Dommeğin ritmi, kayısı çiçeklerinin kokusuyla karışıp, tüm Malatya’ya yayılmış.

Eğer bir gün yolunuz Malatya’ya düşerse, biji biji bahçelerde bir dommeğin sesine kulak verin. Kim bilir, belki de Burak Dede’nin ruhu hâlâ orada, bir çömçeyle, bir çiğizlamayla, bir dommeğin ritmiyle Malatya’yı biji biji etmeye devam ediyordur.