Murat ÇETİN / Sabahın Nefesi…

“Sabah nefes aldığında…”

(Tekvîr, 81/18)

Geceyi örten zulmetin ardından bir nefes gibi doğar sabah. Gecenin karanlığını yarıp geçen bir “Bismillah” gibi…

Ama sor bakalım: Sabah gerçekten nefes alıyor mu, yoksa sadece sen mi uyanmıyorsun?

Çünkü insanın sabahı başka. Kiminin sabahı, telefon ekranında başlıyor. Kiminin sabahı, borsada açılış gonguyla. Kiminin sabahı, kahve fincanında, sigara dumanında. Ama birilerinin sabahı, secdede başlıyor.

Ayet diyor ki: “Sabah nefes aldığında…” Demek ki sabahın da bir nefesi var. Seninkiyle buluştu mu hiç?

Sabah nefes alıyor ama sen tükeniyorsun. Gün başlıyor ama sen bitiyorsun. Çünkü nefesin, istikametsiz bir telaşın içinde kaybolmuş.

Biliyor musun? Her sabah aslında bir diriliş provasından başka bir şey değil. Gece, küçük bir ölüm. Sabah, küçük bir kıyamet. Her sabahın secdesi, ahiret mahkemesinin ön savunması.

Ama sen? Uyuyorsun. Alarmı erteliyorsun. Nefesi değil, bildirimleri dinliyorsun.

Oysa Allah, her sabah sana bir şans daha veriyor. Bir “devam et” tuşu. Bir “yeniden başla” daveti. Ama sen hâlâ uyumakta ısrar ediyorsun.

Sor bakalım kendine: Sabahın nefesi seni diriltiyor mu, yoksa sen her sabah biraz daha ölüyor musun?

Çünkü sabah nefes alıyor. Ama nefes alan, sen misin?

Selam ve dua ile Fî emânillah

KAYNAK: DİRİLİŞ POSTASI GAZETESİ