Derme Çöktü, DSİ Sessiz: Çiftçi Kurudu!

ÇİFTÇİNİN ÜÇÜNCÜ FELAKETİ

Topsöğüt Mahalle Muhtarı Nevzat Kaya, Malatyalı çiftçinin son iki yılda üç ağır felaket yaşadığını söyledi:

“Depremle yıkıldık, zirai donla ürünümüzü kaybettik. Şimdi de susuz kaldık. Ama bu sefer mesele kıtlık değil, kötü yönetim. Su var ama ulaşmıyor. Almadığımız hizmetin faturasını ödemek istemiyoruz.”

DSİ SESSİZ, DERME DAĞINIK

Çiftçiler, Devlet Su İşleri’nin (DSİ) sahadaki rolünü yitirdiğini, Derme Sulama Birliği’nin ise yönetsel ve teknik açıdan çöktüğünü belirtti.

Cafana Mahallesi’nden kayısı üreticisi Kurtuluş Köylü, yaşadıkları krizi şöyle özetledi:

“Kuraklık yok ama su ulaşmıyor. Çünkü iş bilmeyen yöneticiler, sistemi çökertti. DSİ seyrediyor, birlik susuyor, biz kuruyoruz.”

HİZMET YOKSA ÜCRET DE OLMASIN

Yaka Mahallesi Muhtarı Abuzer Kaplan, uygulamalar arasındaki eşitsizliğe dikkat çekti:

“Battalgazi’de kullanılmayan su ertesi yıla devrediliyor. Derme’de ise kullanılmasa bile su bitmiş sayılıyor. Üstüne bir de destek ödemelerimizden kesinti yapılıyor. Bu çiftçiye reva mı?”

POMPALAR DURUYOR, BORULAR KIRIK, ÇÖZÜM YOK

Argalıoğlu köyünden çiftçi Mahmut Candan ise sahadaki teknik çöküşü şu sözlerle anlattı:

“10 yıl önce pompalarla tüm araziyi sulardık. Bugün pompalar çalışmıyor, borular kırık. Gerekçe hep aynı: ‘Paramız yok.’ Ama çiftçi zaten yoklukla boğuşuyor.”

MUHATAP YOK, SORUMLU BELLİ DEĞİL

Samanköyü’nden Cumali Şahin, çiftçilerin kurumsal yalnızlığına dikkat çekti:

“Bu birlik mi sorumlu, DSİ mi? Kim muhatap belli değil. Babam muhtardı, mühendisler gece gündüz sahadaydı. Şimdi 500 kişi çalışıyor, ama kimse suyu takip etmiyor.”

Malatya’da toprak hâlâ bereketli. Ama o bereketi yönetecek irade yoksa, çiftçi kurur, şehir susar. Ve sorumluluk, sadece kuruyan toprağın değil, sessiz kalan kurumların da omzundadır.