Alkışlar Salonda, Müdür Dışarıda!

PROGRAMDA KONUŞAN VAR, AMA KONUNUN SAHİBİ YOK

Yer: Malatya Büyükşehir Belediyesi Nikâh Sarayı.
Konu: Eğitim ve edebiyat.
Konuşmacı: Eğitimci yazar Zekeriya Efiloğlu.
Hedef: İl Milli Eğitim Müdürü Behçet Bakır’a övgü.

Efiloğlu mikrofonu aldı,
Bakır’a methiyeler sıraladı…
Sadece bir bürokratı değil, adeta bir müceddidi anlatır gibi konuştu.
Salonda alkış tufanı…
Ama bir eksik vardı:

Behçet Bakır salonda değildi.

FOTOĞRAFI VERDİ, SADAKATİ SEÇTİ

Edinilen bilgilere göre, Müdür Bakır protokol karesini verdikten sonra, salonu sessizce terk etti.
Sebep? Aynı saatlerde Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı Sami Er’in programı vardı.

Kamuoyunun yorumu net:

“Eğitim ikinci planda kaldı, protokol sadakati öne çıktı!”

GÖKLERDE ÖVGÜ, YERDE SESSİZLİK

Zekeriya Efiloğlu konuştu,
Kelimeler büyüdü,
Cümleler göğe yükseldi…
Ama övgülerin muhatabı sahnede değil, Sami Er’in yanında not alıyordu!

Bir anlamda, Malatya’da artık
kelâm değil, selâm bile program dışı kaldı.

SORULAR CEVAPSIZ, GECELER YARIM

Salondaki herkesin zihninde aynı soru yankılandı:
* Davet edilen müdür neden salonu terk etti?
* Övgülerin sahibi neden dinlemedi?
* Eğitim temalı bir gecede, eğitim yetkilisi neden başka bir sahneyi tercih etti?

Ve cevapsız kalan bir cümle düştü Malatya’nın kamu vicdanına:

“Eğitim mühimdir… ama sadakat daha mühim!”

MALATYA’DA ARTIK KELİMELER DE PROTOKOLE Mİ TABİ?

Murat Çetin’in yazısında altı çizilen asıl mesele şu:
Bu şehirde bir programa katılmak değil, bir fotoğrafa girmek mühim sayılıyor.
Söz değil sadakat; temsil değil görüntü yarışıyor.

“Söz varken susmak mı büyüklük,
Yoksa susulurken alkış almak mı marifet?”

Yazının tamamı için: https://www.malatyatime.com/makale/rozet-ak-parti-refleks-deva-mi-78467