Beden Doydu, Ruh Aç Kaldı: Tüketimle Doymayan Bir Nesil

BEDENİN DOYMASI RUHUN DOYDUĞU ANLAMINA GELMEZ

Yedik, içtik, giyindik, izledik…
Ama tatmin olmadık.
Çünkü ihtiyaçlarımız fiziksel değil, ruhsal açlıkla büyüyor.
Ve ruhu market alışverişiyle doyurmak mümkün değil.

TÜKETMEK BİR DAVRANIŞ DEĞİL, BİR KAÇIŞ

Her yeni eşya, her yeni sipariş, her yeni içerik aslında içimizdeki eksikliği bastırma çabası.
Gerçekten ihtiyacımız olduğu için değil; hissetmemek için tüketiyoruz.

ZİHNİN DOYMASI, SESSİZLİKTE BAŞLAR

Tüketim gürültüyle beslenir; ruh ise sessizlik ister.
Reklamlar, kampanyalar, tavsiyeler…
Hepsi dışımızda.
Oysa doyum, içte başlar.

BİR NESİL HER ŞEYE SAHİP AMA HİÇBİR ŞEYDEN EMİN DEĞİL

Tatmin olamayan bir çağdayız.
Bütün teknolojik imkânlara rağmen insanlar daha mutsuz, daha yorgun ve daha boş.
Çünkü sahip olmak, anlam arayışını susturmuyor.