Ersoy BABA / İki yüz yüzlü sahtekârlar!

Cezaevinde yatıp çıkmış bir Abbas’ımız vardı. O Anlatmıştı. Ben de size aktarayım da sonra duymamıştık demeyin.  Ankara yarı açık cezaevinde sesinin, kıraatının güzel olmasından dolayı imam seçilmiş bir genç arkadaş vardı. Cuma namazları için cezaevinin hemen dışında bir cami vardı. Mahkûmların camiye gitmesine izin verilirdi. Cezaevi çıkışında isimleri bir kâğıda yazılır, döndüklerinde de listeden düşülürdü. Dolayısıyla kimin Cuma namazını bahane edip çıkar çıkmaz da kaçtığı belli olurdu. Kaçanın arkasından polis köpekli özel ekipler kurulup koşturulmazdı. Kaçan mahkûm özgürlük için kaçardı; ancak gerçekte özgürlüğünü kaybederdi. Yarı açık cezaevinden kaçanlar yakalandığında mahkumiyetleri boyunca bir daha oraya geri dönemez tamamen kapalı cezaevinde 4 duvar arasında serüvenlerini tamamlardı. Nerden nereye zıpladık. Neyse; Cuma camisinin resmi imamı vardı. Bizim sesi, kıraati güzel hocamız da orada cuma günleri müezzinlik yapardı. Herkes mest olurdu. Bu kadar iyi yetişmiş bir genç ne sebeple cezaevine düşer ki? Bu soru hep kafamı kurcalıyordu. Namaz kılan her mahkûm onu tanıyor ve bunu merak ediyordu. Kimse de cevap alamıyordu. Birgün iç çalışmalardan birinde birkaç saat birlikte çalıştık. Bir ara elimdeki işi bırakıp gencin önüne dikildim.

...

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN BURAYA > TIKLAYINIZ.