Murat ÇETİN / Yoklama

Cumartesi günü…
MİAD Ankara Şubesi’nin birinci yılı.
Cumhurbaşkanı Yardımcısı Cevdet Yılmaz Malatyalıların misafiri.

Ankara Valisi orada.
Çankaya Belediye Başkanı orada.
Bülent Tüfenkci orada.
Abdurrahman Babacan orada.

Ama Malatya?
Malatya yok!

Vali yoktu.
Oysa devletin ev sahibi oydu. Cumhurbaşkanı Yardımcısı Malatya
adına ağırlanıyorsa, ilk onun omzunda olmalıydı.

Büyükşehir Belediye Başkanı yoktu.
Oysa şehrin seçilmişidir. Halk adına kürsüye çıkması gerekirken,
gölgede kaldı.

İnanç Siraç Kara Ölmeztoprak yoktu.
Halkın vekiliyim der, ama devletin vekili olduğunu unutur. Halk
oradaydı, o değildi.

İhsan Koca yoktu.
Zaten kayıp… Ama Cumhurbaşkanı Yardımcısı gelmişken bile
görünmemesi, artık siyasetin değil mizahın malzemesi.

Merkez ilçe belediye başkanları yoktu.
Oysa Malatya’nın kalbi onların sahasında atıyor. Ama nabız
düşüktü, sahne boştu.

TSO Başkanı yoktu.
Oysa ticaretin, sanayinin sesi orada çıkmalıydı. Ama sessizlik
hâkimdi.

Rektörler yoktu.
Oysa bilim de siyasetle yan yana durmalıydı. Ama akıl da salonda
değildi.

Cevdet Yılmaz geldi.
Malatyalılar geldi.
Ama Malatya’nın protokolü gelmedi.

Cumhurbaşkanı Yardımcısı misafir oldu.
Ama Malatya’nın sahipleri misafirlikten bile kaçtı.

MİAD, BAŞKENTTE MALATYA’YI KONUŞTURDU!

Bu yalnızca bir yıldönümü değildi.
Bir pasta kesme merasimi hiç değildi.
Bu, Malatya’nın Ankara’ya sesini duyurma provasıydı.

Çünkü Ankara dediğin, kararların alındığı mutfak.
Orada sesin yoksa, sofrada lokman da olmaz.
İşte MİAD, Malatya’nın adını sofraya yazdı.

Cumhurbaşkanı Yardımcısı Cevdet Yılmaz kürsüye çıktı.
“Yatırım yapana prim desteği” dedi.
O cümle sıradan bir vaat değil, Malatya’ya uzanan bir köprüydü.
Ve o köprüyü kuran, MİAD’ın Ankara’daki iradesiydi.

...

YAZININ DEVAMI BURADA