Kârı Cebine, Kapanışı Memlekete Bıraktılar!
ÖZEL HABERUcuz iş gücünü bitirince bavulunu toplayıp giden tekstilciler, Malatya’da umutları da, atölyeleri de harabeye çevirdi. Şimdi geriye işsiz gençler, boş fabrikalar ve üstü örtülen bir başarısızlık kaldı.
GÖÇMEN TEKSTİLCİLER GİTTİ, GERİYE ENKAZ KALDI
Bir dönem Malatya’yı “tekstil şehri” yapacaklarını iddia eden yatırımcılar, arkasında boş atölyeler, ödenmemiş maaşlar ve işsiz gençler bırakarak sessizce çekildi. Fabrika açılışlarında verilen pozlar, bugün tabelası kalan ama çarkı dönmeyen hayalet binalara dönüştü.
BETONA VİZYON DİYENLERİN BİLANÇOSU
Yatırım sanayiye değil, vitrine yapıldı. İşçiye değil, imaja… Geçici teşviklerle gelen, kalıcı katkı sunmayan şirketler, maliyet artınca ilk rotayı değiştiren oldu. Çünkü onlar için şehir, sadece “ucuz iş gücü”nün adresti.
1000 DOLARA DEĞİL, 70 DOLARA İŞÇİ BULUNAN YERE GİTTİLER
Türkiye’de asgari ücret 1000 dolara yaklaşınca, tekstilcilerin rotası yeniden Bangladeş, Mısır ve Afrika ülkelerine döndü. Malatya’da umut askıya alındı, orada kâr payı kasaya yatırıldı. Aradaki farkı ise yine bu halk ödedi.
BİR ŞEHRE KALAN: UMUT KIRINTILARI VE BORÇ DOSYALARI
Organize Sanayi Bölgesi’nde makineler paketlenirken, işçiler işsizlik kuyruğuna girdi. Kayısı dışında neredeyse tek ihracat kalemi olmayan şehirde, artık o da dondu. Geriye sadece donmuş bir ekonomi ve kapanmış bir sanayi vizyonu kaldı.
KİMSE SAHİP ÇIKMADI, MALATYA SAHİPSİZ KALDI
Fabrikaların çöküşüne sessiz kalan odalar, açılışlara koşup kapanışlarda ortada görünmedi. Sanayiciye “kal” diyen olmadı, “niye gidiyorsun?” diyen çıkmadı. Malatya yine yalnız, yine sahipsiz…
⸻
YÖNLENDİRME
Bu yazı, Murat Çetin’in Hasbihal köşesinden alınmıştır. Tamamı için: https://www.malatyatime.com/makale/bu-cocugun-babasi-kim-78518
İlginizi Çekebilir