Yörüngeden Sapınca

“Ve (yörüngesinde) akıp gidenlere, gizlenenlere…”
(Tekvîr, 81/16)

Güneş mi? Rota şaşmıyor.
Ay mı? Vakti gelince çıkıyor, vakti gelince kayboluyor.
Yıldız mı? Işığını alıyor, sırasını biliyor.

Hepsi bir disiplin içinde.
Hepsi “emir komuta zincirinde.”

Bir tek kim şaşırıyor?
İnsan!

Fabrika çarkı gibi düşün.
Bir dişli bozuldu mu, bütün fabrika aksıyor.
Üretim duruyor, sistem çöküyor.

Ya da bir organ…
Bir arızalandı mı, bedenin geri kalanı da sırayla iflas ediyor.
Küçücük bir aksaklık, bütün düzeni yıkıyor.

Ve Allah işte diyor ki:
Yörüngenden çıkarsan, kıyamet kopar.

Gökyüzü hâlâ rotasında,
ama insan rotasız.

Gezegen hâlâ akıyor,
ama insan akmıyor.

Sırat-ı Müstakim varken,
insan yan yolları tercih ediyor.

“Bizi doğru yola ilet” diye dua etmesi gerekirken,
adam “beni popüler yola ilet” diyor.

Bak etrafına:
Hayat bir yörünge…
Ama insan şarjı bitmiş telefon gibi.
Panikte.
Şarj aleti arıyor.
Ama ömrünün şarjı azalıyor, farkında değil.

Gökyüzü akıyor.
Ama insan TikTok’a akıyor.

Sonra soruyor:
Niye çark kırıldı?
Niye düzen bozuldu?
Niye huzur yok, niye bereket yok?

Çünkü dişli bozuk!
Çünkü yörüngeden çıktık.

Sor kendine:
Sen hangi yörüngedesin?
Güneşinki mi, Ay’ınki mi…
Yoksa sosyal medyanın algoritması mı?

Çünkü gökler şaşmaz.
Ama insan şaşırır.
Ve şaşan insanın sonu,
kendi kıyametini koparmaktır.

Selam ve duayla
Fî emânillah