Malatya’nın Şekeri

Şekerin az bulunduğu yıllarda “ Şam’ın şekeri” meşhurdu! Hiç unutmam, çerçiler, köylere getirirdi, kocaman ve sert halka şekerlerdi! Renkli olmaları ayrı bir cazibeydi ve alsınlar diye büyüklerimize yalvarırdık!

Sonraları ülkede ekili pancar alanları çoğalınca her eve şeker bol miktarda girdi ve tadını çıkarmak için “ kırtlamasına” kadar her türlü şekerin tadını damaklarımızda ezdik ve keyfini çıkardık!

Peki, şimdilerde öyle mi?

Türkiye’deki şeker halleri hepimizin malumu ve genele girmeden, şu yaşadığımız şehir Malatya’nın şeker hallerine girelim!

Rivayet odur ki şeker fabrikasını tüm üretim ve stokları birileri tarafında ucuza kapatılmış ve şimdi ki raf satışları ile devasa bir vurgun yapılmış!

Kim aldı, kime verdiler, bu vurgun mudur, değil midir, bilmem ama bildiğim tek şey “ piyasanın adı serbest ekonomiyse” bunda bir suç yoktur ve kapıp bize yüksek fiyatla satana helal olsun!

Bü ülkede maalesef her türlü anlamsızlığın adı “ işini bilmek “ olmuş!

Ahlak ve duruşundan taviz vermediği için işi bir türlü tutturamayan da “ işini bilmez, aptal” olmuş!

Bir tarım ülkesinin içler acısı durumu ile karşı karşıyayız!

Bu kadar verimli topraklarda şekeri, yağı, domatesi, eti bu fiyatlara yemenin hiç bir izahı yoktur ve kimse bize buradan “ dış güçler” hikayesi de uydurmasın! Bunun yegane sebebi iç güçlerdir ve derhal tarım politikaları yeniden gözden geçirilmeli, özelleştirilen can damarı fabrika ve tesisler, yeniden devlete devredilmelidir! Yoksa özel mantıkla ne zamları, ne faizi, ne de enflasyonu aşağı çekmek gibi bir şans görülmüyor!

Ekonominin mantığı üretmeden kalkınmayı red eder!

Buna en iyi örnek de Çin’dir ve ekonomilerini bizahmet inceleyin!

Sonra anlarsınız bir buçuk milyar insanı nasıl doyurduklarını ve ekonomik olarak dünyaya meydan okuduklarını!

Hüseyin ŞAHVERDİ