Malatya'da Başlayan Gerçek Arkadaşlık / Şiirsel Anlatımla

Zaman su gibi aksa da, 
Yıllar birbirini kovalasa da
Sis bulutları kaplasa da anıları
Unutulsa da bazı yaşananlar
Birbirinden ayrı, çok uzaklarda olunsa da
Asla kopmaz arkadaşlık bağları 
Çıkmaz kalpteki delice sevgi 
Atar yürekler gençlikteki gibi…

Hayat böyledir işte  
Ayırır yerinden yurdundan insanı
Savurur dere tepe, kent kent
Kerpiç duvarlı evini özlersin,
Karını kürüdüğün toprak damları
Sokağını özlersin çocukluğunu yaşadığın
Çember çevirip top oymadığın
Gözlerinde canlanır gençliğin
Gençlik sevdaların
Arkadaşlarını özlersin
Can ciğer olduğun.
Gözünde tüter,,,

Kol kola attığımız turlar gelir aklımıza
Hükümetin önünde gelip gitmeler
Kanal boyu, Kernek
Gün boyu gezmeler

Üzerimizde aynı tip gömlekler
Sarı kumaş, siyah düğme, 
Omuzlarında apoletler
Gözler üzerimize çevrilir
Herkesin dikkatini çeker
Ah ne güzeldi o günler…

Siyah beyaz resimler kaldı elimizde 
Resimlerde yaşıyan anılar
Yıllar yıprattı
Yıllar yaşlandırdı
Ne o günkü görünümü kaldı kentin
Ne de yan yana dizilimiş simalar
Saçlara düştü aklar
Şimdi tanıyamazsın, 
Kimin bu yorgun kalpler
Kimin bu solgun bakışlar

İçilmez oldu kadeh kadeh rakılar
Dökülmüyor artık dertler karşılıklı
Dönmüyor kırkbeşlik plaklar
Nerde kaldı o eski şarkılar
Dönmüyor başımız birhoş
Olamıyoruz sarhoş

Yenice, Kulüp, Gelincik kutuları boş
Tütmüyor artık dumanı sigaranın
Tüten tek şey var gözümüzde
Emniyet lokantasında olmak
Tekrar mazideki gibi buluşmak
Yalan dünyanın tadına varmak

Foto Hayat vardı bir zamanlar
En koyu sohbetlerin mekânı
Hükümetin yanındaki buluşma yerimiz
Sırları saklayan dört duvar.
Resimlere hayat veren, 
Baş ustaydı Cumali Ateş’imiz.
Rötuş masasından gözlerini ayırmaz
Can kulağıyla dinler
O zaman bir başka mutluydu
Gülen yüzler…
Nerede o eski radyolar
Radyodan dökülen nameler
Nerede kasetlerdeki şarkılar
Hani nerede bu mekân
Nerede Foto Hayat
Nerede genç yüzler
Oşkin masasındaki kare nerede
Anılarda yaşıyor şimdi o günler,
Ah o günler…
Akvaryumda yüzen balıklar gibi
Şimdi karada çırpınıyor yaşlı bedenler.

Tecde’de bir köprübaşında
Tutulmuş bilekler güreşiyor
Bilek güreşi değil bu, sevgi güreşi
Kimin sevgisi daha kuvvetli
Karşılıklı atan kalplerde
Batmaz bu sevgi güneşi

Denizimiz olduysa dereler
Çimdiysek donlarla
Kumumuz olduysa kızıl topraklar
Gönülleri doldurduysa Malatya’nın ayla güneşi
Bulunur mu bu anın başka bir eşi

Yaşam mücadelesi bu
Her ayrılığın vardı bir nedeni
Başladı bir kez geçim derdi
Doğduğumuz yeri geride bıraktık 
Doyduğumuz yerlerde kapı açtık
Asker olduk kışlalarda karşılaştık
İzmir Narlıdere’de zor günleri aştık.
Gün oldu İstanbul Tarlabaşı’nda karşılaştık
Gün oldu mutlulukları paylaştık. 

1974 yılıydı, aylardan ağustos
Yeşil bir reno Malatya’dan çıktı yola
Ankara’da verdi son mola
İki arkadaş girdi kol kola
Gündüzbeyli İbrahim arkadaşıydı Suat’ın  
Bu kez sağdıcı oldu
Kalplere bir sevinç doldu
Mutlulukları paylaşmak ne güzel
Şimdi arar resimdekileri gözler
Birbirimizi tanımış olmak
Unutulmaz anılar yaşamak
Teselli verir şimdi bizlere
Birbirimize uzak kalsak da
Görüşemezsek de bir türlü
Elli beş yıl geçse de aradan
Yine arıyorsak birbirimizi
Seslerimizi duymak da yeter

İçimizdeki sevgi hala yaşıyorsa
Anılar unutulmuyorsa
Bu satırlar yazılıyorsa
Geçen onca yıllara karşılık
Budur işte gerçek arkadaşlık.

 Suat GÜLŞEN              İlhan TURAN            İbrahim SAĞLAM