10 TL ve peynir-ekmeğin hikâyesi

Bugün saatler sabah 07.30’u gösterdiğinde bisikletin tekeri dönmeye başladı. Yaklaşık üç ay sonra ilk defa bisiklete binerek, ameliyatlı elimi test etmeye niyetlendim. İstikamet: Gündüzbey… 

Yüzakı Caddesi’nden geçip Tecde İmam Sait Camii’nin olduğu bahçe aralarına girmeden evvel yolumun üzerindeki Demode Kahvaltı’ya uğrayıp işyeri sahipleri Deniz Bey ve Esra Gökçü’ye hal hatır sorup, bir de çay içip yoluma devam edeyim dedim. 

Erken saatti, içeri girdiğimde beni kapıda genç bir garson karşıladı. Yeni işe girmiş, ben onu tanımadım o beni tanımadı. Kendimi tanıtmadan bir espri yapayım dedim:

-“Çok açım, param yok, kahvaltı verir misiniz bana?”

Çocuk şaşırdı. “Patronlarımız Deniz Bey ve Esra Hanım yok. Beklerseniz 1 saat sonra gelirler” dedi ve ekledi, “Hem şu anda hazırda bir şey yok”

Ben biraz daha kendimi acındırdım, “Çok açım!”

Genç garson mutfağa gitti. Mutfakta geri hizmette çalışanlarla konuştu, sesler kulağıma kadar geliyordu. Ama tam olarak ne konuştuklarını anlamıyordum. Esasen mutfakta çalışanlar eski elemanlar olduğu için beni görseler şaka oracıkta bitecekti. Beş dakika kadar sonra genç garson geldi, elinde 10 TL, “Bunu al bir yerden poğaça simit alırsın” dedi. 

“Bu para senin mi yoksa işyerinin mi?”

“Benim” dedi. 

Ben dışarı çıktım, bisiklete bindim, 50 metre kadar gittikten sonra, tam köşeyi dönecekken, arkamdan bir ses: “Abi!” 

Döndüm baktım garson genç… Nefes nefese kalmış, elinde de poşet, içinde peynir, ekmek ve meyve suyu, “Bunu al yolda yersin” dedi. 

Demek ki benden sonra ne konuştularsa, hemencecik onları hazırlamışlar. Garson genç de arkamdan koşarak bana bu yiyecekleri yetiştirdi. 

Çok duygulandım. 

Bir espri yapayım derken, insanın tüylerini diken diken eden bir hikâye çıktı ortaya… Geri dönüşte Demode Kahvaltı’ya uğrayıp hikâyenin sonunu getirecektim ama fizik tedaviye geç kaldığım için gidemedim. İnşallah, yarın uğrar, bu merhametli genç garsonu tebrik eder, 10 lirasını da geri veririm.

Fakat bu fotoğrafta gördüğünüz 10 lirayı değil… Onu çerçeveletip asacağım. Bu 10 liranın arkasında bir merhamet yatıyor deyip hep hatırlamak için… 
******   
Not: Bu “sosyal deney” değil… Ben internette yayınlanan sosyal deneylere karşıyım, insan onuruna aykırı… Kimsenin iyilik ya da kötülük mü yapacağını test etme hakkına ve yetkisine sahip değiliz. Kimse kimseyi asla kurgularla deneyemez, test edemez. Hele hele bu asla teşhir edilemez. 
Benim yaptığım sadece bir espri, ani gelişen bir durumdu. Kurgu değildi.