İyilik yapmak kolay, kötülük yapmak zordur

İnsan bir oluş halindedir. 
İnsanın kimliği süreç içinde ortaya çıkar. 
Kimliği artı ya da eksi yönde bir şekle bürünür.
Öldüğü anda kimliği tamamlanmış olur.
Yaşarken kimliği oluşma halindedir. Bitmemiştir ve dolayısıyla "bitmiş bir kimliğe" sahip değildir.
Kimliklerimiz yaptığımız eylemlerin bir sonucudur. İyilik yaptıkça şahsiyetli ve temiz bir kimlik, kötülük yaptıkça kirli ve karaktersiz bir kimlik inşa etmiş oluruz. 
Bir, tek ve sabit bir kimliğe sahip değiliz. Yaşadığımız her an kimliğimiz doluyor. Tıpkı amel defteri gibi...
Kimliğimizin onurlu ve şahsiyetli olmasını istiyorsak her gün iyilik yapmalıyız. İyilik yapmayanın kimliği kirlidir. 
Yani topluma ve insanlara bir iyiliğimizin dokunması lazım... Böylece huzurlu ve sağlıklı bir toplum yapısı olmuşmuş olur. Eğer toplumsal hayatımızda bu kadar çirkinlikler ve kötülükler (Kavga, cinayet, uyuşturucu, hırsızlık, rüşvet, yalan, gıybet, işçi, zina, kumar vs.) peyda oluyorsa, bu sorun bizim fert olarak sorumluluklarımızı yerine getirmediğimizden kaynaklanıyor. Yani iyilik yapmıyoruz. Bir toplum "iyiliklerle" ayakta durur. 
Sadece Müslüman bir toplum olmamız bizi ayakta tutmaz. Allah kimseye torpil yapmaz. Eğer Hristiyan ya da başka bir dine mensup topluluklarda "iyilikler" fazlaysa o toplum daha huzurlu, yaşanabilir ve sağlıklı olur. 
İşin sırrı "iyilik"te... 
Ne pahasına olursa olsun, iyilik yapmak zorundayız. 
İyiliklerimiz olsaydı toplumumuz bu kadar irtifa kaydetmezdi. Kötü insanlar ve toplumdan şikâyet etmek, başkalarından iyilik beklemek yerine, bizim fert olarak harekete geçmemiz lazım, hemen şimdi bir iyilik yaparak işe başlayalım, hem kimliğimizi inşa etmiş, hem de toplumun sağlığına bir katkıda bulunmuş oluruz. 
İyilik yapmak kolay, kötülük yapmak zordur.