’’Gül yetiştiren adam’’ da vedâ etti

Benim yolum, “Gül yetiştiren adam” la, daha 23 yaşında iken askerlik yaptığım gül diyarı Isparta’da kesişmişti, hem de benim gözümde “sekizinci güzel adam” rahmetli Ahmet Kekeç sayesinde… 

İlk defa “Gül” bir yazarın, “Gül” bir yazar sayesinde, “Gül” bir kitabını, “Gül” bir memlekette tanımış, “Gül” kokulu kitabın her sayfasını çevirdikçe sanki içimde güller açmıştı. 
Çok şükür ki, daha gencecik yaşta, Rasim Abi’nin gölün bahçesinde ektiği “Gül”leri koklayarak ve dererek büyüdüm. 

Ne var ki, gül kokulu erenler bir bir göçüyor bu fani dünyadan, içimizde bir kor ateş, bizi de garip ve yetim bırakarak. 

“Gül” ler bir bir dalından kopuyor, önce Ahmet Kekeç sonra Rasim Özdenören “gül”lerin yetiştiği toprakla buluşuyor. Nasıl ki gül’ler soluyor, gül yetiştiren adamlar da bir bir aramızdan ayrılıyor. 

Çok az yazar, yazdığı eserlerle mütenasip bir hayat yaşamıştır. Yazdıklarının adamıdır Rasim abi… Gül gibi doğdu, gül gibi yaşadı, gül gibi veda etti. Beni “Gül yetiştiren adam”la tanıştıran başka bir gül adamın, Ahmet’in (Kekeç) yanına göçtü. Dua ediyoruz ki, ahiretteki sonsuz yeri de “gül” kokulu bir mekân olur.  

Gül’ü yazan adam, “Gül” ü yaratan Rabbimizin rahmetine emanet olsun.