Yaralı ruhlara davranma dersi

Deprem bölgesindeki insanlarla konuşurken dikkat edin;
Ya ailesinin bütünü (Annesi, babası, kardeşleri ve akrabaları) ölmüştür ve evlerinin hepsi yıkılmıştır,
Ya sadece evleri yıkılmış eşyaları enkaz altında kalmış olup sonuçta evsiz ve eşyasız kalmıştır,
Ya hem işyeri hem de evi yıkılmıştır,
Ya sadece evi yıkılmıştır,
Ya da kendisinin evi duruyor ama en yakınlarının evi yıkılmıştır,
Bütün bunlar olmasa bile şehri yıkılmıştır,
Bu yüzden lütfen onlarla konuşurken azami dikkat gösterin,
Mümkünse “nasılsın iyi misin?” diye sormayın,
Hele hele en sinir bozucu şu soruyu asla sormayın, “Bir şeye ihtiyacın var mı?” 
Nazik olun, kibar olun, onun yaşadığı travmaları hesaba katarak onun sinirlenmesine katlanın. 
Depremzedelere tıpkı iki yaşındaki çocuğunuza nasıl davranıyorsanız öyle davranın. Çünkü 6 Şubat’tan sonra onların ne büyük travmalar atlattığını bilemezsiniz. Ruhları ağır yaralıdır. Evet, beterin beteri var, evet Gazze gibi durumu daha vahim olan kardeşlerimiz var, ama her seferinde, artçılarla birlikte 15 bin deprem yaşamış insanların gözüne bunu sokmayın. 
Bu büyük felaketler zinciri karşısında elbette sebat etmek, dayanmak, sabretmek, teslim olmak, umut etmek, mücadele etmek depremzedelerin görevidir, fakat onlara karşı anlayışlı ve nazik olmak da sizin görevinizdir. 
6 Şubat’tan önce mesut bahtiyar bir şekilde evlerinde oturup işlerinde çalışırken, 90 saniye içinde evsiz barksız, işsiz güçsüz kalanların psikolojik durumlarını iyi anlayın.  Onlardan normal davranışlar beklemeyin. 
Yüzbinlerce depremzede belki de 10 yıllarca konteynırlarda yaşayacak.  
Onlar hastadır artık… Ağır hasta… Ruh sağlıklarını tamamen kaybetmişlerdir. Yaraları her geçen gün artmakta, acıları dayanılmaz hale gelmektedir. Daha uzun yıllar bu çileli süreci geçirecek, hayata tutunmaya çalışacaktır. “Ölenler mi kurtuldu, yoksa kurtulanlar mı öldü?” diyecek kadar bilinç dışı kalmışlardır. Ömürleri de böyle bitip gidecektir. Çocukları ve hatta torunları da bu ağır süreçten paylarına düşenleri yaşayacaktır.
O yüzden onlara gülümseyerek, ruhlarını okşayarak, onları anlayarak “yardım” edin. 
Şunu da bilin ki bu deprem bizim imtihanımızsa depremzedeler de sizin imtihanınızdır. 
******   
Not: 6 Şubat’tan sonra yazdığım her yazıyla, çektiğim her video ve fotoğrafla toplamda bütün deprem bölgesindeki insanların ortak duygu ve düşüncelerini yansıtıyorum. Yoksa kendi adıma değil… Son yazdığım bu yazıda olduğu gibi…