Ana Olmak Herkese Nasip Olmaz!

Herkes anne olabilir belki…

Ama herkes analık yapamaz.

Çünkü analık, sadece doğurmakla ilgili değildir.
Bir çocuğun başını okşamakla,
bir hastanın elini tutmakla,
bir dertlinin duasına sessizce “amin” demekle başlar.

Bazı insanlar vardır…
Kendi evladından başkasına gözünü çevirmez.
Ama bazıları vardır ki
evladı olsun olmasın,
her yaraya merhem olmaya gönüllüdür.

İşte o isimlerden biri Özlem Hanım…

Eşi hastalara derman ararken,
o da hasta yakınlarına umut olur.
Bir telefonla ulaşılır,
bir tebessümle hatırlanır,
bir duayla gönüllere dokunur…

İyiliği görev bilmez.
İyiliği yaşama biçimi haline getirir.

“Ben karışmam” demez.
“Ben buradayım” der…

İnsanlar azaldı.
Ama o azalmadı.
Sustum demedi.
Kırıldım demedi.
Yoruldum demedi.

Kimi zaman bir kardeş oldu,
Kimi zaman bir abla,
Ama çoğu zaman da ana oldu…

Sessiz sedasız iyilik biriktirdi.
Hiçbir karşılık beklemeden.

Biz sadece dua ediyoruz:

Allah iyiliği çoğaltsın.
İyilikte yarışan kalpleri korusun.
Ve Özlem Hanım gibi yüreği olan insanları,
bu şehirden eksik etmesin.

Minnetle,
duayla…

Bir dost.