Elli İsimlik Suç Duyurusu!

Malatya City satıldı.
Oy birliğiyle.
Kimler mi vardı?
Selim Pilten.
Osman Güder.
Zafer Kırçuval.
Hasan Demez.
Mehmet Çolak.
Vahap Erdem.
Nevzat Aslan.
Mustafa Umut Yalçın.
Özlem Pelitoğlu.
Süleyman Bayram.
İbrahim Aydoğan.
Bekir Şeker.
Durali Zelyurt.
Hasan Kaplan.
Rüstem Çatı.
Hakan Bay.
Kemal Deniz.
Murat Koca.
Mahmut Özbaysar.
Hasan Karakaş.
Nedim Çeker.
Nevzat Öztürk.
Kadir Yoldaş.
Selim Gültekin.
Mehmet Metin Bölükbaşı.
Turan Çalışgan.
Ali Kazgan.
Lütfu Gültekin.
Günnur Tabel.
Gürsel Yılmaz.
Basri Yılmaz.
Murat İnan.
Turan Karadağ.
Emin Kılıçaslan.
Hasan Avşar.
Cemal Noğay.
Latif Okyay.
Mustafa Sayın.
İsmail Nacar.
Mehmet Türkmen.
Cevdet Atalan.
Bedir Geylani Sekmen.
Ata Yıldırım.
Mevlüt Geleri.
Seyithan Tekin.
Ahmet Özer.
Selahattin Gürkan.
Liste bu.
Elli isim.
Meclisten encümene.
Komisyondan müdüre.
Hepsinin altında imza var.
Ve şimdi iddia o ki…
Sami Er bu isimlerin tamamı hakkında suç duyurusunda bulunacak.
Buyursun!
Yetim hakkı yendiyse, hesabı sorulsun!
Ama…
Malatya hâlâ konteynerde.
Malatya hâlâ enkazda.
Yol yok.
Su yok.
Ticaret yok.
Şehir ölü toprağı altında.
Sami Başkan…
Sen Malatya’ya başkan olmaya mı geldin?
Yoksa savcı kesilmeye mi?
Malatya’nın ihtiyacı adliye tiyatrosu değil…
Malatya’nın ihtiyacı belediye başkanı!

Malatya’nın Suyu Yüzde 20 Eksildi… Peki Yüzde 80 Nerede?

Sami Başkan diyor ki:
Malatya’nın suyu yüzde 20 azaldı.
 
Bir daha diyor.
Malatya’nın suyu yüzde 20 azaldı.
 
Peki Sami Başkan…
Yüzde 20’si azaldıysa…
Yüzde 80’i nerede?
 
Malatya’nın suyu 1,5 milyon kişiye yeter.
Yüzde yirmisini düş, hâlâ 1,2 milyon kişiye yeter.
Demek ki sorun suyun debisi değil.
Sorun kuraklık değil.
Sorun beceriksizlik.
 
Çünkü Malatya’da sıkıntı kaynakta değil.
Sıkıntı boruda.
Sıkıntı kayıpta.
Sıkıntı kaçakta.
 
Çözüm belli.
Suyun sesini dinle.
Kaçağı bul.
Kayıpları kapat.
Malatya’yı bu rezillikten kurtar.
 
Bir de şu var Sami Başkan…
Su ölçümünü DSİ yapar.
Devlet Su İşleri.
Eğer açıklama DSİ’den gelmiyorsa…
O rakamlar bilim değil.
O rakamlar kamuflaj.
Beceriksizliği örtmek için atılan perde.
 
Söz hakkı sende Sami Başkan.
Ama biz de sorarız.
Suyun yüzde 20’si gitti diyorsun.
Yüzde 80’i nerede?
 
Malatya’nın ihtiyacı rakam cambazlığı değil.
Malatya’nın ihtiyacı susuzluk edebiyatı değil.
Malatya’nın ihtiyacı musluktan akan su!

Prof. Doktorlar, Avukatlar, Fenomenler… Malatya’nın Aşk Hikâyesi!

14’ü…
Prof. Dr. Abdurrahman Babacan…
Tek başına Ankara’da.
Tek başına, yalnız…
Malatya’yı temsil ediyor!
 
İletişim Başkanı Burhanettin Duran’ın odasında.
Poz veriyor.
Kareye giriyor.
Sosyal medyaya koyuyor.
Al sana temsil!
 
15’i…
Bir gün sonra…
Aynı kapının önünde Ali Bakan.
Yanında Bülent Tüfenkci.
Kapı aynı, oda aynı, koltuk aynı…
Sadece fotoğraf çeken farklı!
 
Peki beyler…
Birbirinizden haberiniz yok muydu?
Yoksa WhatsApp grubundan mı atıldınız?
Yoksa Malatya’yı temsil etmek, nikâh şahidi gibi sırayla mı yapılıyor?
 
Yoksa mesele şu mu?
Prof. Dr. Babacan “Ben akademisyenim, ayrıcalığım var” mı dedi?
“Bir gün önce ben gittim, bilim insanıyım, benden başkası sıradan” mı dedi?

 
Avukat İhsan Koca nerede?

Dosya kovalamaktan başını mı kaldıramadı?
Yoksa hâlâ ıslak imza peşinde mi?
 
Ve… Sosyal medya fenomeni bayan vekilimiz nerede?
Hani o, poz kesmede öncü.
Hani o, story atmadan duramayan.
Hani o, Malatya’nın sorunlarını filtrelerle çözen.
O nerede?
Yoksa Ankara trafiğinde “selfie ışığı” mı bulamadı?
 
Malatya sinerji istiyor beyler.
Ama siz…
Sanki aranızda aşk yaşıyorsunuz.
Duygusal.
Nazlı.
Tripli.
Küs barışık.
 
Ama unutmayın…
Aşk fazla nazı kaldırmaz.
Malatya kaldırmaz.
Malatya tokadı ağırdır.
 
Zaten Malatya, paratoner gibi dünyanın bütün musibetini üstüne çekiyor.
Bir de siz musallat olmayın.

Genç Bir Can…

14 yaşında…
Adı Zeynep Çelikdemir.

Pazartesi günü Malatya Battalgazi Devlet Hastanesi’ne götürüldü.
Şikâyetleri belliydi.
Tetkikleri yapıldı.

Kan sonucu geldi…
Glukoz: 384.
Normal değer: 70–105.
Bir daha bakıldı…
Glukoz: 427.

Yani ölüm sınırının üstünde.
Yani şeker komasının kapısında.
Yani kırmızı alarm!

Ama ne oldu?
“Grip olmuşsun” dediler.
Serum taktılar.
Eve gönderdiler.

Evet, yanlış duymadınız.
384’lük şeker, 427’lik şeker…
“Grip” diye eve gönderildi.

Akşam oldu…
Zeynep uyudu.
Gece saat 00:30…
Annesi kontrol ettiğinde…
Zeynep’in ağzından, burnundan kan geliyordu.

Ambulans çağrıldı.
Malatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne kaldırıldı.
Yoğun bakıma alındı.
“Şeker komasına girmiş” dediler.

Kalbi iki kez durdu.
İki kez geri döndürüldü.
Üçüncüsünde dayanamadı…
Ve Zeynep gitti.

14 yaşında.
Daha çocuk.
Daha yolun başında.
Genç bir can…

Peki soruyorum:
Laboratuvar sonucu açık değil miydi?
384 yazıyordu orada!
427 yazıyordu orada!
Rakamlar haykırmıyor muydu?
“Bu hasta komaya gidiyor!” demiyor muydu?

Bunu doktor bilmeyecekse kim bilecek?
Tıp fakültesi ne için var?
Hastane ne için var?
Hipokrat yemini ne için var?

Zeynep öldü.
Ama aslında Zeynep’i ölüm değil…
Beceri yoksunluğu, dikkatsizlik, umursamazlık öldürdü.

Bir çocuğu kaybettik.
Bir anne, evladının cansız bedenini gördü.
Ve bu ülkede yine koca bir “özür” bile duyulmadı.

Evet…
Hastalık değil, ihmal öldürür.
Ve Zeynep, bunun en acı örneği.

Genç bir can gitti…
Siz hâlâ grip mi diyorsunuz?

Belediyede Doğru Yol…

Matematikte doğru yol nedir?
İki nokta arasındaki en kısa mesafe.

İstanbul’dan Ankara’ya gideceksin…
Önünde üç seçenek var:
Hızlı tren.
Otobüs.
Uçak.

Bakarsın mesafeye.
Bakarsın fiyata.
Bakarsın süreye.
Bakarsın hizmete, konfora.
Sonra en doğru, en makul olanı seçersin.

Çünkü mesele yolculukta tasarruf yapmak değil, hedefine varmaktır.

Peki belediyede?
Belediyede doğru yol nedir?
Milletin işini en kısa sürede çözmek, en hızlı şekilde hizmeti ulaştırmaktır.

Ama Bayram Taşkın ne diyor?
“Ben belediyenin arabasını kullanmıyorum.
8–5 mesai yaparım, kendi aracımla gider gelirim.”

Peki soruyorum…
Eğer kişi kendi aracını kullanarak hizmeti aksatıyorsa,
bu doğru yol mudur?
Hayır!

Çünkü belediye arabası şatafat değil, görevdir.
Araba değil, sorumluluktur.

Düşünün…
Tren makinistsiz gider mi?
Otobüs şoförsüz kalkar mı?
Uçak pilotsuz uçar mı?
Belediye arabasız yönetilir mi?

Matematikte doğru çizgi dümdüzdür.
Belediyede de öyle olmalı.
Ama Bayram Taşkın’ın yolu eğri büğrü.

Doğru yol, iki nokta arasındaki en kısa mesafe.
Belediyede doğru yol, milletin arabasını millet için kullanmaktır.

Kendi aracınla gidip hizmeti aksatıyorsan…
Bu yol doğru değil Bayram Taşkın…
Bu yol yanlıştır!

Kalem Hakkı: Valilikten MASKİ’ye Mesai

Malatya Valisi Seddar Yavuz, telefon başına oturmuş, Twitter’da gelen susuzluk şikâyetlerine tek tek cevap veriyor. Dahası, MASKİ adına açıklama yapıyor.

Bu Malatya tarihinde belki de bir ilk. Çünkü demek oluyor ki, Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı Sami Er’in de, MASKİ Genel Müdürü’nün de sözüne Malatyalı güvenmiyor. Devreye vali girmek zorunda kalıyor.

Ama bir not: Sayın Valim, yaptığınız doğru olabilir, etik de olabilir… Lakin sonrası? Sonrası sizin itibarınızı da törpüler. Benden söylemesi.

LAF EBESİ: “Malatya’nın Özeti”

Bir takipçim yazmış:
“Malatya’nın suyu ve havası vardı, ikisi de gitti.”

Evliya Çelebi’nin övdüğü su…
Şimdi damacana ticareti.
Evliya Çelebi’nin not ettiği hava…
Şimdi toz bulutu.

Malatya’nın özeti bu işte.
Bir şehir düşünün…
Nefesi satılık,
Suyu kaçak.

Gerisi boş…
Çünkü suyu gitmiş şehrin,
Havası da çoktan alınmış.

FİSKOS MASASI:

Malatya’da bu hafta kulisler yine çok hareketli… Konteynerlerden maaşlara, seçim hazırlıklarından şehrin güvenliğine kadar herkesin konuştuğu ayrı bir başlık var!

– Kamu Personeli Konteynerden Çıkmıyor!
6 Şubat depreminden sonra geçici barınma için verilen konteynerlerde kalan kamu personeli, “bedava mekân, su ve elektrik” imkanını bırakmak istemiyormuş. Normalleşmesi gereken süreç, konfor kaygısına takılmış.

– Sami Er’in Geliri Dudak Uçuklatıyor!
Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı Sami Er’in maaşı, huzur hakları ve şirketlerden aldığı ödemelerle birlikte aylık gelirinin 500 bin liraya yaklaştığı iddia ediliyor. Siyaset kulislerinde bu rakam çokça konuşuluyor.

– Salih Karademir: Halkın Kahramanı, Siyasetin Korkusu!
MAGİNDER Başkanı Salih Karademir, yaptığı çıkışlarla halkın gönlünü kazanıyor. Ancak siyasetçiler arasında “acaba yeni bir rakip mi doğuyor?” endişesi büyüyor. Halk alkışlıyor, siyasetçiler kulis yapıyor.

– TSO Seçimleri Kaynıyor!
Yaklaşan seçimler öncesi Malatya TSO’da yeni adaylar sahneye çıkmaya başlamış. Mevcut Başkan Oğuzhan Ata Sadıkoğlu’nun bu durumdan epey rahatsız olduğu kulislerde dillendiriliyor. Ticaret odası adeta satranç tahtasına dönmüş.

– Asayiş Bozuluyor, Malatya Göç Veriyor!
Deprem sonrası değişen demografik yapı, şehirde asayiş olaylarını artırmış. Kavga ve huzursuzluk söylentileri, vatandaşın şehir merkezine gelme isteğini azaltıyor. Malatya’nın göç vermesi, bu gidişle daha da hızlanacak gibi.

Fiskos Masası yine fısıldadı… Malatya’nın harareti, sokakta değil kuliste ölçülüyor.

Selam ve Dua ile...

Fiemanillah.