Ezan Değil, Alarm!

Malatya’da sabahlar bambaşka…

Ne huzur, ne rahmet…

Sanki mahalleye meteor düşecek de anons geçiliyor.

Ramazan’ın ruhu?

O ezanla yerle yeksan!

Çünkü ses sistemi, 1980 yapımı Japon kalkışmalı tost makinesi gibi çalışıyor.

Müezzin desen, Allah selamet versin… Tizden giriyor, pes’ten çıkıyor.

“Hayya ale’s-salah” mı dedin?

Yoksa “Haydi kaçın, felaket geliyor!” mu, anlamak mümkün değil.

Merkezi sistemden çıkan sesin merkezi meçhul.

Ama kesin olan şu: Ramazan’da ezanı duyan beş vakit namazlılar bile “Aman ya Rabbi!” diyor, ama huşudan değil, huysuzluktan.

Şimdi soralım:

Malatya Müftüsü nerede?

Ramazan gibi bir ayda neden bu kadar sağır?

Minarede ezan var ama mana yok.

Camide saf var ama safa huzur yok.

Bir hoparlör değişimi kaç lira tutar bilmiyoruz ama…

Ramazan boyunca halkın ruhunu tırmalayan bu sistemin faturası, ahirette tahsil edilir, onu biliyoruz.

Müezzinlik sanat ister, ilim ister, eda ister.

Ses sistemini kurmak marifet değil,

Ezanı sevdirmek maharettir.

Ama Müftülük suskun.

Ses var, görüntü yok.

Ezan var, huşu yok.

İslam var, idrak yok.

Ey Malatya Müftülüğü,

Bir Ramazan daha bitiyor.

Ezanlar hâlâ ‘rahmet’ değil, ‘rahatsızlık’ veriyor.

En azından ses sistemini değiştirin…

Yoksa halk, sabah ezanını ‘deprem tatbikatı’ zannetmeye devam edecek.

Kalın sağlıcakla