Köfteden Kin Çıktı: Sami Er’in Malatya Serüveni

Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı “Sami Er’i çok iyi tanırım.” Sami Başkan, İstanbul’dan Malatya’ya göç etti, ama köfte sevdası peşini bırakmadı. İstanbul’un köftecilerini tek tek denerdi; “adeta köftenin gurmesi olmuştu.” Dolayısıyla, Sami Er’in köfteyle olan bu derin ilişkisi, kinli yapısını da besliyor olmalı.

Şimdi düşünüyorum da, acaba İstanbul’da yediği köftelerin içinde “deve eti mi vardı ki, Sami Er bu kadar kinli?” Köfte sevgisiyle ün salmış Sami başkan, Malatya’da göreve gelir gelmez, belediyede adeta bir kasap gibi kesip biçmeye başladı. “Daire başkanları ve genel müdürler bir bir görevden alındı.” Beklenirdi ki, yeni isimler, Sami Er’in yakın çevresinden seçilsin. Ama hayır, seçim döneminde Öznur Çalık ve diğerlerine yakın oldukları bahanesiyle Sami Er’in “kin süzgecine” takıldı.

Malatya harap olmuş, şehir yıkılmış, insanlar evsiz, esnaf işsiz kalmış. Tam da böyle bir dönemde, kişisel hesaplaşmaların sırası mı? “Herkesin mülayim bildiği Sami Er’in içinde yaşayan bu kin, şehri daha da zora sokuyor.” Nitelik ve ehliyeti gözetmek gerekirken, Sami Er’in köfte tutkusu ve kinli yapısıyla Malatya’nın sorunları büyüyor.

“Allah şehrimizin yardımcısı olsun.” Sami Başkan köftesini düşünedursun, Malatya’nın derdi bitmiyor. İşte, köfte aşkı ve deve eti arasında sıkışmış bir Malatya hikayesi daha… İzlediğiniz için teşekkür ederim.

KÜÇÜK CAMİ, BÜYÜK İDEAL 

Malum olduğu üzere 6 Şubat depremlerinde Malatya Söğütlü Camii yıkıldı. Doğal olarak, daha büyük, daha modern ve daha muhteşem bir cami beklerken, siyasetin ve bürokrasinin engeline takıldık. Söğütlü Camii’nin yeni projede sadece 300 metrekarelik bir alana yapılacağı söyleniyor. İşin ilginç yanı, caminin küçük olmasının nedeninin Malatya Kuyumcular Başkanı Murat Özhüsrev olduğu ifade ediliyor. Ama asıl şaşırtıcı olan, tabanı dindar olan ve ekseriyetle dindarlardan oy alan AK Parti’nin ve abdestli, namazlı Büyükşehir Başkanının bu camiyi yapamaması. Hani cami bunların önceliği olmalıydı?

Malatya gibi bir şehirde bir cami fazla mı geliyor? Camiyi sponsor eden Bayram Kızılaslan, bu küçüklükte bir camiyi yapmayı kendine yakıştırmamış ve “Ben yapacaksam büyük yaparım” demiş. Ama bizimkiler, küçük camiyi kendilerine pek bir yakıştırıyorlar. Yani, abdestli, namazlı, dindar diye bilinenlerin, böylesine küçük bir cami projesini benimsemeleri gerçekten ilginç. İnsanlar devasa alışveriş merkezlerine, görkemli binalara imza atarken, söz konusu cami olunca neden küçülmeye gidiliyor? Bu küçücük camiyle hangi büyük ideali gerçekleştirmeyi planlıyorlar? Anlaşılan o ki, büyük projeler dindarların değil, sponsorluklarının peşinde olanların işi. İşte bu yüzden, Malatya gibi güzel bir şehirde, küçük bir camiyle yetinmek zorunda kalıyoruz. Teşekkürler siyaset ve bürokrasi, büyük idealleriniz için minnettarız.

KAYISI TİCARET MERKEZİ: YOLSUZLUK GÖLGESİNDE

Geçtiğimiz hafta, “Recep Tayyip Erdoğan Dünya Kayısı Ticaret Merkezi’ni Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı Sami Er ekibiyle ziyaret etti.” Sami Er, eserin ne kadar muhteşem olduğunu ve Malatya’ya yakıştığını sosyal medyada ballandıra ballandıra anlattı. Fakat perde arkasında işler pek de öyle yürümüyor.

Yakın arkadaşlardan aldığım bilgiye göre, “Sami Er’in bu projeye pek de sıcak bakmamasının sebebi, selefi Selahattin Gürkan ve müteahhitin yolsuzluk yaptığı iddiası...” Yani bizim Sami Başkan, bu işin suyunun bulandığını düşünüyor. Ama tüccar arkadaşlar haklı olarak itiraz ediyor: “Yolsuzluk yapılmışsa Sayıştay’a git, mahkemeye git. Bizim işimiz kayısı ticareti, bürokrasi değil.”

Hatta tüccarlarımız bu itirazları Malatya şivesiyle dile getiriyor ki, olayın ciddiyeti biraz daha komik bir hâl alıyor. Ne de olsa, “Malatya Büyükşehir Belediye Başkanımız da askerdeki gibi uçakları, tankları cezalandırır gibi projeleri cezalandırıyor.” Halbuki Dünya Kayısı Ticaret Merkezi, Malatya’nın gururu olmalı, vizyonunu göstermeli, yurt dışından gelen misafirleri ağırlamalı.

Evet, eğer yolsuzluk varsa, bunun hukuki yollardan çözülmesi lazım. Ama bu arada Malatya’nın ekonomisi, köylüsü, tüccarı zarar görmemeli. Başkan Sami Er, kişisel husumetlerini bir kenara bırakıp, Malatya’nın çıkarlarını düşünmeli. Kayısı ticareti, yolsuzluk tartışmalarına kurban edilmemeli. Malatya, dünya kayısı ticaretinde lider olma potansiyelini bu tür çekişmelere feda etmemeli.

Sonuç olarak, kayısı ticareti bir an önce canlanmalı, tüccarlar rahat bir nefes almalı. Malatya’nın vizyoner yapısı ve ekonomik gücü, bu tür iç çekişmelere kurban gitmemeli. Sami Er’in köfte sevgisi gibi, Malatya’nın da kayısı sevgisi baki kalmalı.

MALATYA’NIN SANATSAL ÇAMUR AKINTISI: MASKİ’NİN MODERN SANAT HARİKASI

Malatya’nın musluklarından çamur akıyor ama endişelenmeyin, bu bir sanat eseri! Evet, doğru duydunuz. Malatya Su ve Kanalizasyon İşletmesi (MASKİ), belli ki yeni bir sanat akımı başlatmış: “Post-modern Çamur Çağı.” Şehir, eski çağlardaki gibi temiz suya hasret. MASKİ’nin bu konudaki sessizliği ise sanatının en gizemli parçası. MASKİ bu işi öyle bir gizem perdesi arkasına saklamış ki, ne suyun kaynağı belli ne de ne zaman temiz akacağı. Malatya’nın musluklarından akan bu özel karışım, bize doğanın ne kadar öngörülemez olduğunu hatırlatıyor. Belki de MASKİ, bize su yerine tarih öğretiyor. Çünkü sıradan bir insanın anlayamayacağı bu sanat eseri, ancak seçilmiş olan MASKİ yöneticileri tarafından kavranabilir.

İşin ironik tarafı, Malatya’nın su problemi varmış gibi gözüküyor ama aslında bu bir su problemi değil, bir yönetim başarısı! Kim demiş suyun berrak akması gerektiğini? Malatya’nın musluklarından akan bu kahverengi sıvı, belki de yöneticilerimizin renkli karakterlerini yansıtıyor. Nasıl olsa içinde ne olduğunu bilmediğimiz içecekler modası var; belki MASKİ de bize organik bir çamur shake sunuyor. MASKİ’ye doğru mu değil mi diye sormayın, sanat üzerine tartışmak doğru olur mu hiç? Sanat eseri musluktan akıyor, biz de bu sanatı içerek bünyemizi güçlendiriyoruz.

Ve son bir hatırlatma: “Eğer Malatya’da bir gün musluklarınızdan temiz su akmaya başlarsa, bilin ki o gün MASKİ’nin grev günüdür.” Ancak o zaman Malatya’nın aslında nasıl bir suya sahip olduğunu anlarız, değil mi? Her yudumda biraz daha sanat, biraz daha tarih. Afiyet olsun Malatya! İşte gerçek damak tadı bu!

KÖPEK SEVERLER VE VATAN HAİNLERİ: İRONİK BİR PORTRE

Türkiye’de mülteci sorunu var diyenler malumunuz. Fakat bir de bakıyoruz, lokantalarında Özbekler, sanayilerinde Suriyeliler, başka işlerde Afganlar çalışıyor. İşte böyle çelişkilerle dolu bir ülkeyiz. Her milletten kötü insanlar olduğu gibi iyi insanlar da var tabii. Ama mültecileri seçerek almak gerektiği konusunda hemfikiriz. Ancak, sanayide çalışan, lokantalarda ter döken bu insanların ne zararı var ki? Bu meseleyi neden sürekli gündeme taşıyoruz?

Zafer Partisi Başkanı Ümit Özdağ ile bu konuda tartışmıştım. Kendisini televizyon programına davet ettim, o ise bana “vatan haini” dedi. Ne hoş değil mi? Bir yandan vatanseverlik dersi verip, diğer yandan insanları sınıflandırmak…

Şimdi gelelim asıl meseleye. Sokaklarda sahipsiz köpeklerin itlafı gündemi meşgul ediyor. Köpek severler bir araya gelmiş, hararetle savunuyorlar. Ama aynı hassasiyeti insanlara gösteriyorlar mı? “Bu mülteciler niye ülkelerini terk etmişler,” diyorlar. Bombaların altından kaçıp gelmişler, mertçe savaşsınlarmış. Kiminle savaşsınlar? Müslüman Müslümanla mı?

Bu insanlar burada çalışarak hayatlarını idame ettiriyorlar. Ama onları bombaların altına gönderen hayvanseverler neden insansever olamıyor? Köpeğe ve hayvana besledikleri sevgiyi neden insanlara beslemiyorlar? İşte bu noktada ironi devreye giriyor. Hayvansever olmak güzel, ama insansever olmak daha da güzel olmalı, değil mi? Köpeği severiz, insanı da severiz. Fakat ikisini aynı anda sevememek, işte asıl trajedi bu.

MİLLETVEKİLLERİMİZİN İŞLERİ GÜÇLERİ VE BEKLENTİLERİ

Yapacak iş çok ama yok. Bizim milletvekilleri gündemde kalmak, sosyal medyada aktif olmak için ya düğün, ya dernek, ya cenaze bekliyor. En son Malatyalı boksörü yılan ısırmıştı, siyasetçilerimiz hemen akın etti. Düşünce olmayınca, fiiliyat da olmuyor. Böylece dolgu malzemeleriyle günlerini geçiriyorlar.

Düğünlerde boy göstermek, derneklerde mikrofonu elden bırakmamak, cenazelerde poz vermek… Hepsi sosyal medyada paylaşılacak güzel kareler için. Özellikle AK Parti’de siyasetçiler, Bakan’ları ziyaret ediyorlar. Çay kahve içip “Bakanı ziyaret ettik” diyorlar, ama arkası Yeşilyurt’taki kiraz bahçesi kadar boş.

Halkın sorunlarını çözmek, projeler üretmek mi? Yok canım, o işler meşakkatli. “Halay çekmek, boy göstermek, gözyaşı dökmek” daha kolay. Sonuçta milletvekili olmak, göz önünde olmak demek. İşte böyle dolgu malzemeleriyle günlerini geçiriyorlar. Sağ olsunlar, Allah başımızdan eksik etmesin.

LAF EBESİ: Bana sık sık, “Seni çok eleştiriyorlar,” diyorlar. Ben de şu yanıtı veriyorum: “Beni eleştirerek meşhur olmanın peşindeler, çünkü meşhur olmanın başka yollarını bilmiyorlar.” 

FİSKOS MASASI:

    •    “Kışla Caddesi esnafı, yıkımın bayram sonrası olmasını istiyormuş.”

    •    “Eski Şire Pazarı esnafı, Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı Sami Er’in Dünya Kayısı Ticaret Merkezi’ni ziyaret etmesinden rahatsız olmuşlar.”

    •    “Malatya Kuyumcular Odası Başkanı Murat Özhüsrev’in, CHP Malatya Milletvekili Veli Ağbaba ile ortaklıkları varmış.”

    •    “Malatya Valisi, ‘Hizmet yapmak istiyorum lakin siyaset önümü tıkıyor’ diyormuş.”

    •    “Malatya’da, özellikle kenar mahallelerde neredeyse her evde bir kişi uyuşturucu ticaretinden dolayı cezaevinde yatıyormuş.”

    •    “Malatya’da uyuşturucu satışında patlama yaşanıyormuş.”

    •    “Malatyalılar, depremin etkilerinin bir an önce silinmesini istiyormuş.”

Selam ve dua ile
Fiemanillah