Raporlar Uyarıyor, Ölümler Sürüyor Ama Önlem Yok!

6 Şubat depreminin ardından yeniden inşa edilen şehirlerin umutla yükselen binaları, ne yazık ki pek çok işçinin mezarı haline gelmeye başladı. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi’nin açıkladığı son rapora göre, sadece deprem bölgesindeki 11 ilde son iki yılda 169 inşaat işçisi hayatını kaybetti.

Bu sayı, sadece bir istatistik değil. Bu sayı, 169 çocuğun babasız, 169 evin ekmeksiz, 169 annenin evlatsız kalması demek. Ve bu sayı, her ay artmaya devam ediyor. Tıpkı geçtiğimiz günlerde Malatya Yeşilyurt’ta yaşandığı gibi.

Söz konusu rapor ağustos ayında yayımlandı. Eylül ve ekim aylarında da bu tür olaylar devam etti. Her yeni güne yeni bir inşaattan düşme haberi almaya devam ediyoruz. 
En son 3 gün önce 10 Ekim'de sabah saatlerinde Çavuşoğlu Mahallesi’ndeki bir şantiyede çalışan Adem Biroğlu (34), yaklaşık 15 metre yükseklikten düşerek ağır yaralandı. Tüm müdahalelere rağmen kurtarılamadı. Geriye ne mi kaldı? Sessiz bir çığlık, camı açık kalmış bir mutfak, yastığa sinmiş bir ter kokusu… Ve yine aynı soru: Bu ölüm önlenebilir miydi?

İŞ GÜVENLİĞİ YOKSA ÖLÜM VAR

Bu ülkede ne zaman bir işçi yüksekten düşse “iş kazası” deniyor. Oysa bu kaza değil. Bu, alınmayan önlemin, denetlenmeyen şantiyenin, görmezden gelinen kuralların bedelidir. Baret takmakla bitmiyor bu iş. Emniyet kemeri nerede? İskele sabit mi? İş güvenliği uzmanı orada mı? Denetleyen kim?
Adem Biroğlu sadece bir işçi değil; tüm güvencesizliğin, sistemsizliğin, göz ardı edilen emekçinin adıdır artık.

PEKİ, SORUMLU KİM?

Bu sorunun cevabını herkes birbirine paslıyor.
Müteahhit, “Uyarı verdik” diyor.
Taşeron, “Baret taktı” diyor.
Belediye, “Denetim yaptık” diyor.
Bakanlık, “İş güvenliği mevzuatımız var” diyor.
Ama Adem öldü. Ve bu zincirin her halkasında sorumluluk var.

YASALAR VAR AMA UYGULAYAN YOK

Ülkemizde İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu 2012’den bu yana yürürlükte. Fakat özellikle küçük ve orta ölçekli şantiyelerde bu yasa sadece kağıt üstünde kalıyor. Denetimler ya yapılmıyor ya da göstermelik. Denetleyen kişi, bazen aynı masanın öteki tarafında işverenle ihale konuşuyor.

Bir binayı hızlı yapmak, onu güvenli yapmaktan daha önemli sayılıyor bu ülkede. Ama unutulmasın ki “ucuz işçilik” pahalı ölümler doğuruyor. Her düşen işçiyle bir gelecek eksiliyor. Ve biz her defasında birkaç satır haberle yetinip geçiyoruz.

Bir sonraki düşüşte, kim bilir hangi Adem’in adı yazılacak o satırlara?

Sevgiyle Kalın.