Toplumu Yazmak Herkese Nasip Olmaz

Yunus Nadi Kolukısa.

Malatya’dan çıkan bir hukukçu.
Kalemi sağlam.
Vizyonu derin.
Vicdanı rehber.

Hukuku okudu.
Toplumu anladı.
Kitabı yazdı.

Adı: Toplum ve Hukuk.

Ciltli değil belki.
Ama omurgalı.
Süslü değil belki.
Ama sağlam.

Felsefeden başladı.
Machiavelli’yle yürüdü.
Hobbes’la tartıştı.
Locke’a omuz verdi.
Rousseau’ya kulak kabarttı.

Ve sonra kalemi yere koydu,
bu topraklara döndü.

Çünkü mesele sadece kuram değildi.
Mesele insandı.
Toplumdu.
Vicdandı.

Yazdığı her cümlede sadece bilgi değil,
bir duruş var.

Kitabın her sayfasında sadece hukuk değil,
bir arayış var.

Ve önsözünde sadece teşekkür yok,
bir sorumluluk duygusu var.

Hukuk sadece yasa değildir, dedi.
Toplum sadece kalabalık değildir, dedi.
Adalet sadece mahkeme duvarına asılan teraziden ibaret değildir, dedi.

Ve dedi ki:
Bu memlekette hukuk, ancak toplumla birlikte nefes alır.
Toplum, ancak hukukla birlikte ayakta kalır.

Bu kitap bir ders kitabı değil.
Bir uyarı.
Bir yol haritası.
Bir inşa metni.

Dünü bilen, bugünü gören,
yarını kurmak isteyen herkese…

Bir pusula gibi.
Bir mihenk taşı gibi.

Bir hukukçu düşünün…
Sadece kanunları ezberlememiş.
İnsanı çözmüş.

Bir yazar düşünün…
Sadece cümle kurmamış.
Bir vicdan inşa etmiş.

Malatya’dan çıkan bir isim düşünün…
Sadece hemşehrilikle yetinmemiş.
Toplumun yüreğine kök salmış.

Yunus Nadi Kolukısa, bu kitapla bir başarıyı değil,
bir örnekliği yazdı.

Kendini değil,
milleti anlattı.

Mevki peşinde değil,
anlam peşinde olduğunu gösterdi.

Bu topraklarda nice hukukçu yetişti.
Ama çok azı toplumu da yazabildi.

Çünkü toplum, satır aralarında değil,
vicdanın kıvrımlarında anlaşılır.

Ve bu kitapta,
vicdanın sesi var.

Yunus Nadi Kolukısa’ya bu ülkenin teşekkür borcu var.

Hukukun ustası,
toplumun sesi…

Hakkını verdi.
İz bıraktı.

Vicdanla kalın…