Çobanın Çorbası, Malatya’nın Makûs Talihi

Bir arkadaşla oturduk. Sohbet derin, hava sıcak, konu Malatya…

“Malatya’nın en büyük sorunu ne?” diye sordu.

Durdum. Düşünmedim bile.

Dedim ki: Temsil.

Çünkü Malatya’yı temsil edenlere bakınca… İnsanın içinden “Bu mu?” demekten başka bir şey gelmiyor.
Genel kültürüyle, hitabetiyle, vizyonuyla Türkiye’ye yön verecek insanlar var mı?
Var.
Ama sahneye çıkanlar kim?

Diksiyon bozuk.
Cümle kuramıyor.
Diplomayı çerçeveletip duvara asmış, beyni hâlâ klasörde.

Malatya’nın vitrini, Malatya’nın zekâsına hakaret gibi.

İkinci mesele?

Vizyon.

Bakın, eskiler anlatır:
Çobana sormuşlar, “Padişah şimdi ne yapıyordur?”
Çoban durmuş, düşünmüş, demiş ki:
“Herhalde etli bulgur çorbası kaynatıyordur.”
Çünkü çorbanın hayali, en fazla etli olabilir.

Bugün Malatya’yı yönetenlerin hayalleri de işte o çorba kadar.
Fikri dar, vizyonu yavan, hedefi merdiven altı.
Belediye başkanının en büyük projesi…
Bir fotoğraf karesine sığmak.

Üçüncü mesele?

Lobi.

Malatya’nın lobisi yok.
Ama lafı çok.
Sinerji yok, ego çok.
İttifak yok, klik çok.
Malatya kendi kendini ittiriyor, sonra dönüp bakıyor: “Niye ilerlemiyoruz?”

Çünkü her kafadan bir ses çıkıyor ama…
Bir ses bile yankı yapmıyor.

O yüzden Malatya, hâlâ başladığı noktada debeleniyor.
Dışarıdan bakanlar soruyor:
“Bu şehir niye kendi potansiyelini kullanamıyor?”
Cevap belli:

Çünkü çobanın çorbasıyla vizyon çizilmiyor.

MASKİ mi? Maske mi?

Deprem oldu.
Aradan iki yıl geçti.
MASKİ hâlâ su depolarını temizliyor.
Yavaş çalışıyorlar…
Herhalde suyu tek tek süzgeçten geçiriyorlar.

Musluk açılıyor.
Pas akıyor.
Kapa diyorsun, pas duruyor.
Malatya’da suyu kapatınca musluk kapanmıyor, MASKİ kapanıyor.

Sular kesiliyor.
Niye?
Bilmiyoruz.
MASKİ açıklama yapmıyor.
Sular ne zaman gelecek?
Bilmiyoruz.
MASKİ yine açıklama yapmıyor.

Ama belediye, 2030 vizyonu çiziyor.
Musluk yok, vizyon var.

Duşa girecek misin?
Riski göze alıyorsun.
Çamaşır yıkayacak mısın?
Kumara oturuyorsun.
Bulaşık makinesini çalıştıracak mısın?
Nasip diyorsun.

Planlama? Yok.
Kesintiler adil mi? Değil.
Bir mahallede 10 gün su yok.
Öbür mahallede 10 gündür çeşme şelale.

İşin en garibi…
MASKİ ne milletvekiline,
ne belediye meclisine,
ne muhtarlara,
ne basına,
kimseye bilgi vermiyor.

Ama basına bir bülten gönderiyor:
“Kardeşim durum budur.”
Halk soracak diye korkuyor.
Yani MASKİ’de sadece su değil,
cevap da akmıyor.

Su yok.
Temizlik yok.
Bilgi yok.

Ama MASKİ var.
Ve hâlâ…
Hiçbir şeyin farkında değil.

Sami Er, Veli Ağbaba ve Geçmişin Gölgesi

31 Mart bitti.
Seçim sandığı kapandı.
Yeni başkan koltuğa oturdu.

Ama birileri hâlâ 31 Mart sabahında takılı kaldı.

Sami Er, Malatya’nın yeni büyükşehir belediye başkanı…
Görevi: şehri imar etmek.

Peki ne yapıyor?

Her gün geçmişi konuşuyor.
Her hafta eski defterleri açıyor.
Her ay selefini suçluyor.

Kırmızı halılarla geleceğe yürümesi gereken adam, hâlâ enkazda geçmiş kazıyor.

Dönelim Veli Ağbaba’ya.

Bir zamanlar Sami Er’in en büyük rakibiydi.
Şimdi?
Sponsor gibi davranıyor!

CHP’nin Malatya’daki tek milletvekili, muhalefet etmek yerine tribünlere oynuyor.
Köy köy geziyor, ama sorun çözmek değil, prim yapmak derdinde.
Sami Er’in üstüne gitmesi gerekirken, lafı eviriyor çeviriyor,
en sonunda Murat Kurum’a patlıyor:
“Sen işine bak!”

İyi de…
Murat Kurum zaten işine bakıyor!
TOKİ diyor, imar diyor, yatırım diyor…

Asıl işine bakmayanlar belli:
Sami Er ve Veli Ağbaba!

Biri hâlâ “ben belediyeyi borçla aldım” ezberinde.
Diğeri “ben iktidara değil, rakibe muhalefet ederim” kafasında.

Ve böyle bir ortamda…

Özgür Özel geliyor, konuşuyor.
Murat Kurum geliyor, cevap veriyor.

Çünkü sahada kaptan yok.
Sahada vizyon yok.
Sahada siyaset yok.

Sami Başkan geçmişe gömülmüş,
Veli Bey kişisel hesap peşinde.

Biri zamanın ruhunu ıskalıyor,
Diğeri görev tanımını unutmuş.

Biri sürenin bittiğini fark etmiyor,
Diğeri topun kimde olduğunun bile farkında değil!

İşte Malatya’nın fotoğrafı bu.
Net.
Flu değil.

TOKİ’nin Tapusu Kimde?

Sami Er çıktı dedi ki:
“Ben olmazsam TOKİ mi gelir buraya?”

Biz de merak ettik…
Acaba Adıyaman’daki 31 bin konutu kim yaptı?

Malatya’da TOKİ’yi Sami Başkan yapıyorsa,
Adıyaman’da da herhalde CHP’li başkan yaptı!

Ama tuhaf bir şey oldu…
Murat Kurum çıktı, İndere’deki evleri gösterdi.
Dedi ki:
“Bu konutları biz yaptık, teslim ettik.”

E o zaman?
Ya Kurum yalan söylüyor…
Ya Sami Başkan rol çalıyor…

Yoksa…
TOKİ’nin ruhsatı devlette değil de
Sami Bey’in cebinde mi?

Bize de Sahtekâr Osmanlı Düştü!

Üniversite mezunu olmak zor iş…

Ama Türkiye’de bazıları için hiç de öyle değilmiş.

Bir e-imza klonluyorsun, sistemin içinden sızıyorsun… hop, profesörsün!

Öyle ki, iddianameye göre 14 farklı üniversitenin dijital kapısından içeri girmişler.

Ve… evet, Malatya da bu 14 ilden biri!

Peki bizim üniversitede ne olmuş?

Resmî açıklama:
“Biz sahte diploma vermedik!”
Ardından bir açıklama daha:
“Bu konuyla ilgili suç duyurusunda bulunduk!”

Yani?

Ortada sahte bir şey yok ama dava var.

Malatya’nın adı o 65 kişilik çeteyle aynı dosyada geçiyor ama “bizde sahtecilik yok” deniyor.
Tuhaf…

Ama durun, daha da güzeli var.

Sahte diploma olayının Malatya ayağında bir isim dikkat çekiyor:
II. Abdülhamid’in torunu.

Evet, doğru duydunuz.
Bizim üniversiteden tarih bölümünden sahte mezuniyet!

Yani bize tarihi bile sahte öğreten bir torun denk geldi!

Bize de “Sahtekâr Osmanlı” düştü.

Ne diyelim…

Kimi üniversiteler bilimle anılır,
Kimi tarihle…

Kimi ise skandallarla.

KALEM HAKKI: Destan Şehirden Sessiz Şehre…

“Anadolu’yu anayurt yapan destan şehir” diyordu Selahattin Gürkan.
Ne büyük bir kimlik, ne asil bir tarifti bu!
Tarihi tek cümlede ayağa kaldırıyordu.

Ama deprem sadece binaları yıkmadı…
Malatya’nın hafızasını da, kimliğini de yerle bir etti.
O büyük söz şimdi sessiz harabeler arasında kayboldu.

Oysa şehirler, tarihleriyle anılır…
Ve yine tarihleriyle ihya edilir.
Malatya artık kendine gelmeli.
Yoksa destan şehir, bir hatıradan ibaret kalacak!

LAF EBESİ: “Ampul Var, Akım Yok!”

Malatya’da geçen hafta bir günde 70 mahalle elektriksiz kaldı.
Yetmiş!
Sokak lambası yanmaz,
Buzdolabı çalışmaz,
Vatandaş fırında değil, karanlıkta pişti.

Ama ilgililer sus pus.
Kesintinin adı “bakım”…
Kimin baktığı meçhul.

Şehirde ampul çok.
Ama akım yok.
Karanlık artık sadece geceye ait değil.

FİSKOS MASASI

Malatya’da bu hafta perde arkasında fısıldanan ne varsa, Fiskos Masası duydu ve yazdı…

– Muhtarlar Sordu, MASKİ Terledi, Sami Er Ortada Yoktu!
Vali Seddar Yavuz’un düzenlediği muhtar toplantısında soruların %90’ı susuzluk üzerineymiş.
MASKİ Genel Müdürü oradaymış ama Büyükşehir Belediye Başkanı Sami Er görünmemiş.
Sorular yağdı, cevaplar gölgede kaldı!

– Çamurlu’da Kavga, Konteynerde Yangın: “Bu Eşkıyalar Şehre de İner mi?”
Çamurlu’daki şantiyede çıkan kavga, konteynerlerin yanmasına kadar varmış.
Vatandaş şimdi diken üstünde:
“Bugün şantiyeyi yakan, yarın mahalleye inerse ne olacak?”

– Ev Fiyatı Düşüyor, Alan Düşünmeye Başladı!
Malatya’da konut fazlası fiyatları baskılamaya başlamış.
Yeni ev alanlar zararda, eski yatırımlar yerinde sayıyor.
Şehirde son söz: “Alan yandı, bekleyen kazandı!”

– Organize Çöküyor, TSO Çayda!
Organize Sanayi Bölgesi’nde birer birer fabrikalar kapanıyor.
Ama Ticaret ve Sanayi Odası hâlâ “her şey yolunda” demeye devam ediyor.
Sanayici terk ediyor, TSO seyrediyor!

– Randevu Alamayanlar Kuyrukta Bekliyor, Sistem Uyumuyor!
Hastanelerde kuyruk bitmiyor, MHRS’ye girilemiyor.
Vatandaş hastane kapısında değil, sistemin karşısında bayılıyor.
Halkın yeni duası: “Allah sıhhat versin, randevu zaten imkânsız!”

Fiskos Masası kulak kabartmaya devam ediyor…
Çünkü Malatya’da bazen asıl gündem, gündeme alınmıyor!

Selam ve dua ile
Fiemanillah