Şair’in Filistini’ne...

“Eğer yaşamak kaderimizde yoksa; yaptıklarımızı, isimlerimizi ve fotoğraflarımızı hafızanıza kazıyın. Mezar taşlarımıza büyük harflerle şunu yazın: İşte burada yatıyor hayatı çok seven ama yaşamanın hiçbir yolunu bulamamış olanlar.” demişti Gazze’li bir hemşire.

Yine akademisyen, şair ve yazar Rafet el-Arir de şehit olmadan önce “eğer ölmem gerekiyorsa umut olsun...” demişti hikâyesini geride bırakarak. Bir uçurtma yapın ve onu hikâyemi anlatmak için gökyüzüne bırakın. 

Bu direnişi anlatın. Susmayın. Ta ki Filistin “Nehirden Denize Özgür olana dek...”

Bugün tam 76 gündür Gazze direniyor. Filistin ise 75 yıldır işgalci terörist İsrail’e direniyor. Gazze halkı imanlı ve cesur çocuklarıyla, kadınlarıyla büyük bir direnişin sembolü oldu.76 gündür devam eden eylemlerle tüm dünya Gazze’nin yanında. Boykot 7 Ekim olaylarının başladığı zamanlardan bu yana direnişe destek vermenin uzun vadeli en etkili yolu. Elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışarak boykota devam ediyoruz. Ve Filistin’i yapılan tüm adaletsizlikleri gündemde tutarak İsrail terörizmini ve işgalini tüm dünyaya göstermeye devam ediyoruz.

Tam 76 gündür yüzlerce dehşet verici görüntü izledik. İçimizin parçalandığı, ağlamaktan başka elimizden bir şey gelmediği için kahrolduğumuz 76 gün...

Haysiyetin ve şerefin, zeytinin ve limonun ülkesi biz tam 76 gündür seninleyiz ve olmaya da devam edeceğiz. Aileniz, evlatlarınız, çocuklarınız, hayvanlarınız, okullarınız, hastaneleriniz ile sınanıyorsunuz. Ancak ve ancak dilinizden dökülen tek cümle “Allah bize yeter. Ona ne güzel vekildir.” ayeti oluyor. Siz ölü ümmeti dirilten onurlu ve şerefli bir topluluksunuz.

Sırtımızı dayadığımız rahat koltuklarımızdan konuşmaktan bazen utansakta belki de elimizden gelen sadece bu olduğu için davanızı herkese duyurmaya, anlatmaya çalışıyoruz.

Dünyayı yaktığınız iman ateşi ile yeniden diriltiniz. İslam’ı sayenizde merak eden binlerce insan var. Siz hayırlı bir ümmet olarak dünyaya Kuran-ı Kerim’in yeniden ses vermesi için büyük bir uyanış başlattınız. Ve fark ettirdiniz ki dünyanın Gazze hariç her bir karışı aslında işgal edilmiş. Yaktığınız meşale insanlık yolunu yeniden aydınlatacak. Umut oldunuz.

Semiha Ayverdi’nin “Medeniyetin eli beşeriyetin kirlerini temizlemek için çok kısa.” sözünü anımsıyorum. Öyle. Siz dünyaya umut olmakla aslında büyük İslam medeniyetinin yeniden hayat bulabileceği insan topluluğunu var etme imkanını sağladınız. Canlarınızla ve mallarınızla sınandınız. Ama özgür ruhunuzdan asla ödün vermediniz. Çocuklarınızı cennete yolcu ederken “Ruhumun Ruhu” diye uğurladınız.

Özgürlük kelimesinin ne denli sihirli bir kelime olduğunu öğrettiniz. Özgürlük naraları atanların aslında tutsak olduğunu ve medya gücü ile insanları nasıl manipüle ettiklerini gözler önüne serdiniz.

“İnsanlık”, “adalet”, “eşitlik”, “barış”, “demokrasi” gibi kavramların gücü elinde bulunduran tarafından içi havayla doldurulmuş birer balon olduğunu gösterdiniz. Tüm bu kavramlarla soykırımın nasıl meşrulaştırılmaya çalışıldığını gördük.

İşte tam bu yüzden Filistin’e ses olmaya devam edeceğiz. Sesimiz varlığımız. Filistin için sen neredesin? sorusuna “buradayım...” diyebilmeliyiz. Malcolm X’in “bir taş at” şiirinde işaret ettiği “bir şey” yapmaya devam edelim. Büyük küçük, işe yarar ya da yaramaz diye düşünmeden. Bu aslında onların bize miras bıraktığı hikâyeyi de anlatmak demek. Şehit olan yazarların, şairlerin, gazetecilerin, kadınların ve çocukların mirası.
Ses verelim ki “umut olsun...”