Malatya’da enflasyon terörü var!

Yıkılan “binalar” ve giden “canlar”la anılan Malatya’nın; yeniden “ayağa” kaldırılması için, çalışmaların yapıldığını “görüyor” ve “takdir” ediyorum. 

Bu çalışmalar yapılırken, bazı “hatalar”ın da olduğunu “belirtmek” gerekiyor. 

Hem “devlet” olarak, hem de “millet” olarak bazı “hatalarımız” var maalesef…

 Malatya’da depremden sonraki hareketliliğin, “Bayram vesilesiyle” biraz daha arttığını söyleyebiliriz.

Bu hareketliliği fırsata (!) çevirmeye çalışanlar da var.

Malatya’ya “misafir” olarak gelen biri, tek başına bir lokantaya otursa, 200-250 lira hesap ödemeden kalkamıyor mesela.

Burada fiyat politikasının nasıl işlediğiyle ilgili yaptığım küçük çaplı bir araştırmada gördüm ki; “işyeri sahiplerinin inisiyatifi” ön plana çıkıyor. 

Sadece misafirlerimiz değil, bütün Malatyalılar, “fahiş fiyatlar” altında eziliyor. 

Hem bir ürünü bulmakta, hem de bulunan ürünü almakta büyük “zorluk” yaşıyorlar. 

Fahiş fiyat artışı, “zincirleme” bir şekilde ilerliyor. 

Dükkan kiralarına baktığımızda da bunu görüyoruz…

Malatya’da işyeri kiralamalarıyla ilgili bir “görenek” vardır. İşyerlerinin kirası yıllık olarak ödenir. 

Geçen sene Malatya’da yıllık 20-25 bin lira arasında olan yıllık işyeri kiraları, bu sene 120-150 bin lira arasında. 

Ev kiraları da hakeza aynı oranda artmış; Geçen sene bin 500 ila 2 bin lira arasında olan ev kiraları; 12-15 bin lira arasında seyrediyor.

MALATYA’DA, HİPERENFLASYON VAR!..

Malatya’daki ticari hayata ve kiralara baktığımız zaman, “hiperenflasyon” yaşandığını görüyoruz. 

“Enflasyon terörü” estiren insanlar için, “devletin bir yaptırımı”nın olması gerektiğini düşünüyorum. 

Bu millete enflasyon terörünü yaşatmaya, hiç kimsenin hakkı yoktur.

Devletin gerekli “tedbirleri” alması gerekiyor.

Nasıl ki depremin ilk haftalarında “taşıma ücretlerine bir sınırlama” getirildiyse, kiralar ve keyfi zamlar için de bir “tedbir” alınmalı. 

Malatya’yı “ayağa” kaldırmak istiyorsak, önce bu işe el atılmalı. 

Yani Malatyalının “ekonomik” olarak ayakta kalması için çalışılmalı. 

GEÇİCİ İŞYERLERİ DEĞİL, KALICI İŞYERLERİ YAPILMALI

İnsanların “barınması” elbette önemli. 

Ancak o insanların “para kazanması”, “ekonomi çarkları”nın yeniden dönmesi gerekli. 

Normal zamanlarda bile, doğu illerindeki insanların İstanbul gibi yerlere göç etmesinin bir sebebi de bu değil midir? 

Mesela kayısı zamanında insanlar Malatya’ya gelip, çalıştıkları bahçelerde “çadırlar kurup”, para kazanıyorlar.

Demek insanlar para kazanırsa, yerleşim de olur. 

Şehrin “ekonomisinin” ayağa kaldırılması lazım.

Ekonomiyi, “vücuttaki kan”a benzetecek olursak; Kan dolaşımı ne kadar sağlıklıysa, vücut da o kadar sağlıklıdır. 

Ekonominin canlandırılması, para kazanma imkanının artırılması demek, Malatya’dan giden insanların tekrar “dönmesi” anlamına geliyor. 

Şu anda Malatya’da “kültürel bir erozyon” yaşanıyor.

Bunun yanı sıra “demografik” yapı da bir hayli değişti. 

Ben “Malatyalıyım”. Malatya’da doğdum ve büyüdüm.

İnsanlarını iyi tanıyor ve iyi biliyorum. 

Şu anda Malaya’da çevreme baktığımda ise, insanları “tanımıyor” ve “bilmiyorum”. 

Devletimiz “geçici işyerleri” yapıyor. 

Geçenler de MESOB Başkanı Şevket Keskin’in de ifade ettiği bir konu vardı. “Geçici işyerleri yerine, kalıcı işyerleri yapılsaydı daha iyi olurdu” demişti sayın Keskin. 

Bu konuda, ben de Şevket Keskin’e katılıyorum.

Depremin üzerinden, yaklaşık olarak 80 gün geçmiş durumda. 

Geçici işyerleri için çalışılması yerine, kalıcı olanlar için adım atılsaydı, bugüne kadar belli bir kıvama gelinmiş olacaktı… 

DEMOGRAFİK YAPI DEĞİŞİMİYLE BİRLİKTE, KÜLTÜREL EROZYON DA BAŞLAR

Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından, Malatya’nın “bina stoğu”nun da büyük yara aldığını biliyoruz. 

Malatya ekonomisinin belki de can damarlarından biri olan Akpınar, çarşıların merkeziydi. 

Ancak şimdilerde dümdüz olmuş durumda. 

Hakeza, Bostanbaşı, Çavuşoğlu ve Sıtmapınarı’nın bir kısmı yıkılmış durumda. 

Bina stoğumuzda ciddi bir sıkıntı olsa da, bu bir kaç yerin durumunu, Malatya geneline yayamayız.

Malatya’nın merkezin baktığımızda, gerçekten durum vahim. 

Lakin bütün bütün Malatya çökmedi ya. 

Az hasarlı, hatta hiç hasar almayan binalar da var. 

Boş vaziyette bekliyor bunlar. 

Sahipleri, Ankara, İstanbul, Aydın veya Karadeniz’e gitmiş. 

Birçoğuyla görüşüyorum. “Niye Malatya’ya gelmiyorsunuz?” diye sorduğumda, depremden korktuklarını söylüyorlar. 

Az hasarlı veya hasarsız evi olan bu kardeşlerime hatırlatmak isterim: 

“İnsana korku damarı, hayatı perişan etmek için değil, hayatı muhafaza etmek için verilmiştir”.

Korku damarı “Bir sensör gibidir” diyebiliriz.

Dolayısıyla, bu kardeşlerimin, yeniden Malatya’ya dönmeleri gerekiyor. 

Böylece hem memleketlerinin “ekonomisini ayaklandırır”lar, hem de “demografik” yapıdaki bozulmanın önüne geçmiş olurlar. 
 
MALATYA, AKPINAR’DAN İBARET DEĞİL!..

Sözün burasında, çuvaldızı başkalarına batırırken, iğneyi de kendimize batıralım. 

Biz medya mensupları, Malatya’daki yıkımı gösterirken, hep “Akpınar civarı”ndan bahsediyoruz. 

“Malatya’nın buradan ibaret olmadığı”nı unutuyoruz maalesef. 

Bu hususta bizlere ve sosyal medyayı kullanan hemşerilerime çok iş düşüyor. 

“Malatya’da büyük bir yıkım oldu”ğunu elbette gösterelim. 

Ancak bunu yaparken, “Battık. Bittik. Çöktük. Mahvolduk.” diyerek, insanımızı bir “umutsuzluğa” sürüklemeyelim. 

“Evet, bir yıkım yaşadık. Ama biz bu zorluğun da üstesinden geliriz…” diyerek insanımıza ihtiyacı olan “ümidi” verelim. 

Bu hususta herkesin, daha hassas davranması gerekiyor. 

İnsanları “ürkütmenin”, memleketinden “soğutmanın”, kime ne “faydası” var?..

Kalın sağlıcakla…