Etti mi 23 Milyar?

NOT:
Yazılarımdan rahatsız olanlar doğrudan muhatap olmuyor, yakın çevremi arayıp dolaylı baskı kuruyor.
Ben kimsenin düşmanı değilim. Eseri olan anlatsın, gösterilsin; yazalım.
Hem susuluyor, hem perde arkası çevriliyor.
Muhatap almayan, dolambaçlı yollara sapmaz.
Ayna eğrilmez, yüzü düzeltir.

Etti mi 23 Milyar?

31 Mart’ta Malatya halkı sandığa gitti.
Sandıktan bir ses yükseldi: Sami Er.

Ve daha devir teslim töreninin çayı soğumadan yeni başkan kameraların karşısına geçti:
“Belediyenin 17 milyar borcu var. Faiziyle 23 milyar olmuş!”

Malatya irkildi.
Çünkü bu kadar büyük bir borç, en azından bu kadar büyük bir belge isterdi.
Ama yoktu.

Oysa tablo önümüzdeydi.
Resmî veriler, Sayıştay süzgecinden geçmiş 2019–2023 bütçe gerçekleşmeleri şunu söylüyordu:

2019’da gelir: 495 milyon TL
2023’te gelir: 3 milyar 278 milyon TL

Beş yılda gelir 6,5 kat artmış.

Toplam gelir: 7 milyar 288 milyon TL
Toplam gider: 10 milyar 516 milyon TL

Yani ortada yaklaşık 3,2 milyarlık bir açık var.
Ama Sami Er, bu açığı 17 milyar, faiziyle 23 milyar olarak duyuruyor.
Üstelik önceki dönemin hiçbir halkasında yokken, doğrudan kendisini mağdur ilan ediyor.

İşte tam burada, zihinlerde o eski hikâye canlanıyor:
Kadının biri evleniyor.
İki ay sonra çocuk doğuruyor.
Kocası şaşkın:
“Bu ne şimdi?”
Kadın gayet emin:
“İki ay sen bana geldin, üç ay ben sana, dört ay da buradayız… etti mi dokuz ay.”

Sami Er’in borç hesabı da biraz böyle.
Veri yok, belge yok, denetim raporu yok.
Ama etti mi 23 milyar?
Etti!

Peki bu 23 milyar nasıl oluşmuş?

2023’te belediyenin giderlerinin %63’ü yatırım harcaması.
Faiz oranı mı?
2019’da giderlerin %21’i faizdi, 2023’te %2,95’e düşmüş.

Yani faiz borcu artmamış, azalmış.
Personel yükü azalmış.
Yatırımlar artmış.

Ama Sami Er çıkıp diyor ki:
“Ben geldiğimde enkaz vardı.”

Enkazın içinde olmayan biri, nasıl bu kadar toz kaldırıyor?

Soru basit:
Eğer bu tablo 17 milyar borç göstermiyorsa,
Eğer 23 milyar diye bağırılan rakam resmî belgelerde yazmıyorsa,
Eğer yatırım harcaması bu kadar artmışsa…

O zaman bu söylem neye hizmet ediyor?

Belki de yanıt şu:
Yönetemeyeceğini anlayanlar, ilk iş olarak eski yönetimi suçlar.
Bütçeye değil, bahaneye sığınır.
Ve sonunda…

İki ay kamu konuştuk, üç ay algı yürüttük, dört ay da sessiz kaldık…
Etti mi 23 milyar?

Etti!
Ama halk hâlâ soruyor:
“Nerede bu borç?”

Gülüyoruz, Çünkü Acıyı Anlamıyoruz

15 Temmuz…

Milletin can verdiği, evlatların toprağa düştüğü, babaların evlatsız kaldığı gün.

Sami Er ne yapıyor?

Şehit babasının evine gidiyor.

Yanında hediyelik Kur’an, elinde poz, yüzünde kocaman bir gülümseme.

Fotoğraf tam albümlük.
Instagram filtresi eksik sadece.

Ortada duran yaşlı adam belli ki bir şehit babası.
Gözleri donuk, yüzü gölgeli, bedeni yorgun.
Ama sağında ve solunda biri başkan, biri protokol…
İkisi de bembeyaz gömlekleriyle, düğün fotoğrafçısının önünde gibi.

Sanki az sonra kebap gelecek.

Sanki bu ülke o gün “yaz tatiline” çıktı.

Sanki evlat kaybı değil, çeyrek altın takılıyor.

Danışmanı yok mu?

Var.
Ama demek ki eksik olan danışman değil, utanma duygusu.

Çünkü bu fotoğraf gösteriyor ki;
Acıya ortak olmak yerine,
Acının üstüne poz veriliyor.

Ve her poz, bir şey söylüyor aslında:
“Bakın, halkın yanındayım.”

Ama bu halk, en çok da yanında gibi görünenlerin suratındaki gülümsemeye ağlıyor.

Yanarsa Ağbaba, Sönerse Çınar

Organize Sanayi Bölgesi’nde Ağbaba ailesine ait bir iş yeri yandı.
Geçmiş olsun.
Ama bazen duman sadece dumandan ibaret değildir.
Bazen bir ah’tır, yükselir.

Veli Ağbaba, yıllardır Mehmet Çınar’ı hedef alıyor.
Sanki Malatya’da AK Partili başka kimse yok.
Sanki gri pasaportu o bastı, belediyeyi o yakıp yıktı.
Sanki Çınar hâlâ başkan.

Yok mu başka AK Partili?
Var.
Ama onlarla teşrik-i mesai var.
Ticaret var.
O yüzden hedefte tek bir isim var: Çınar.

Ne yapalım?
Siyaset böyleymiş…
Sırayı bozan, ihaleyi kaçırır.

Ama hesap başka.
Ah, öyle çalışmaz.

Mehmet Çınar gider, laf kalır.
Mehmet Çınar susar, duman konuşur.
Çünkü bazen en büyük yangın, en çok susturduğun yerdedir.

Dikkat etmek lazım.
Zira musibet, sadece kaza değil…
Kırılmış kalbin sigortasıdır.

Devletin Şoförü

Malatya Büyükşehir Belediyesi’nin resmî avukatı, savcılığa dilekçe verdi.
Kimin için?
Sabri Bayat için.

Kimin talimatıyla?
Yine Sabri Bayat’ın.
Sebep?
Ben ona “şoför” demişim.

Yazı yazmışım.
Altı üstü bir gazeteciymişim.
Eleştirmişim.
Hedef göstermemişim, hakaret etmemişim, tehdit savurmamışım.
Sadece tanımlamışım.

Ama Sabri Bayat alınmış.
Kırılmış.
Bunu içine atacağına, belediyeyi arkaya alıp savcılığa koşmuş.

Belediye Başkanı Sami Er hakkında yıllardır yazıyorum.
Bir gün bile suç duyurusunda bulunmadı.
Bir satırı bile dava konusu etmedi.
Hoşuna gitmemiş olabilir ama sustu.
O koltuğa yakışanı yaptı.

Ama Sabri Bayat öyle yapmadı.
O “şoför” dediğim için devleti ayağa kaldırdı.

Sonra ne oldu?

Malatya Cumhuriyet Başsavcılığı kararını verdi:
“Kovuşturmaya yer yok!”

Yani?
Yani “şoför” demek suç değil.
Yani kişisel alınganlıkla kamusal yetki kullanılamaz.
Yani herkes haddini bilecek.

Sabri Bayat bilmedi.
Kendi ünvanını devletin namusu sandı.
Kendi statüsünü kurum yetkisi zannetti.
Ve sonunda adalet, kendisine nezaketle dedi ki:

Sen şoförsün. Ve bu ülkede, şoföre şoför denir.

Güneş Mağarada Battı

Bir zamanlar, biz bir halka kurduk.
Ortada Risale vardı.
Bir yanda 11. Söz,
Bir yanda Küçük Sözler…

Kur’an’ın güneşi, tefekkürün terazisiyle tartılıyordu.
Hikmet Sert vardı yanımızda…
Ve oğlu Furkan Sert, o sessiz çınar, o derin çocuk…
O da zaman zaman otururdu o halkaya.
Dinlerdi.
Anlardı.
Söylemezdi ama yaşardı.

Sonra bir haber geldi…
Kuzey Irak’ta bir mağara…
Metan gazı dolmuş.
12 Mehmetçik şehit düşmüş.
İçlerinde Furkan da varmış.

Yani…

O Kur’an derslerine iştirak eden Furkan,
O Şems Suresi’nin tefsirine kulak veren Furkan,
Bir mağarada güneşi uğurladı.

Evet…
Şems Suresi’nin çocuğu,
Bir mağaranın zifirisinde, şehadetle parladı.

Şimdi biri çıksa dese ki:
— Bu mağarada oksijen yoktu…
Biz deriz ki:
— Bu mağarada iman vardı!

Kimse anlamaz Furkan’ı…
Çünkü Furkan kendini anlatmazdı.
Ama şimdi herkes anlasın:

Bazı çocuklar baba dizinde büyümez…
Bazı çocuklar baba duasında şehit olur.

Allah Furkan Sert’in şehadetini makbul,
Ders halkasını mesut,
Ve geride kalanları sabırlı kılsın.

O artık mağarada değil.
Şems’in doğduğu yerde…

Kalem Hakkı:
Halkın Vekili (!)

Malatya’da bir milletvekili var… Adı uzun, etkisi kısa: İnanç Siraç Kara Ölmeztoprak.
Sıfır gibi… Kendisi meydanda ama çarpanı yok.
Tek yaptığı şey, poz vermek. Nerede bir kamera, orada bir Siraç.
Zaten sosyal medya hesabı, albüm gibi…
Her karede o var, ama her sorunda o yok.
Adı “halkın vekili”… Ama halkın derdine değil, objektife yakın.
Mecliste ne savundu, Malatya için ne dedi bilen yok…
Çünkü o sadece görünüyor.
Vekil değil, vitrin mankeni sanki!

LAF EBESİ:
 “Vekil mi? Çevirmen mi?”

Abdurrahman Babacan…
Malatya Milletvekili…
Ama daha çok “Avrupa Sözcüsü” gibi davranıyor.
Devlet bir karar mı alacak?
Hemen paylaşır.
Sanki TBMM değil, TRT Haber Ankara Bürosu.

Avrupa Konseyi Parlamenter Meclisi üyesi ya…
Gidiyor, konuşuyor, dönüyor.
İngilizce’si var ya, her paylaşımı “very important!”
Ama mesele şu:
Avrupa’da caka satarken, Malatya’da fatura büyüyor.

Yani Malatya’nın vekili mi,
Avrupa’nın simultane tercümanı mı,
Kestiremiyoruz.

Ama şu kesin:
Kürsüde konuşuyor,
Malatya sessizce dinliyor.

FİSKOS MASASI

Malatya’da bu hafta da kulisler durulmuyor… Göz göze bakıp kulak kulağa fısıldayanların sayısı giderek artıyor!

– Murat Kurum Geldi, Vekiller Yoktu!
Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanı Murat Kurum’un Malatya ziyaretine hiçbir Malatya milletvekili katılmamış.
Kurum geldi, şehir sessiz… Ankara not aldı mı bilinmez ama Malatya bunu çoktan konuşmaya başladı!

– Belediye Başkanları Tedirginmiş!
Murat Kurum’un Malatya’ya gelişi, bazı belediye başkanlarında ciddi huzursuzluk oluşturmuş.
Kuliste “Denetim mi var, yoksa liste mi hazırlanıyor?” sorusu dönüp duruyormuş…

– İlhan Geçit Bu Kez Sahada Görülmüş!
“Çok geziyor, fazla ortada yok” denilen Yeşilyurt Belediye Başkanı İlhan Geçit’in, geçtiğimiz haftayı tam mesaiyle Malatya’da geçirdiği konuşuluyor.
Galiba sahaya inmeden listeye girilmiyor!

– Bayram Taşkın, Teşkilat Eğitimine Gitmemiş!
AK Parti Genel Merkezi’nin Malatya’daki teşkilat eğitimine, Battalgazi Belediye Başkanı Bayram Taşkın’ın katılmadığı konuşuluyor.
Sebep neymiş biliyor musunuz? “Ben hafta sonu çalışmam!” demiş!
Teşkilat eğitimi değil, tatil günüymüş sanki…

– Adil Gevrek: Nerede O 200 Milyon?
Yeni Malatyaspor Başkanı Haşim Karadağ, eski başkan Adil Gevrek hakkında iddialarını sertleştiriyormuş.
İthamlar artarken, Gevrek’in cevabı kısa ve net olmuş:
“Nerede söz verdiğin 200 milyon?”

Fiskos Masası kulak kabartmaya devam ediyor…
Çünkü Malatya’da herkes konuşmuyor ama herkes duyuyor!

Selam ve dua ile
Fiemanillah