Malatya’da En Çok Aranan 3 Şey: Su, Gölge, ATM!

Malatya’da çevreyolunun altındaysan, bir an dur. Derin bir nefes al. Çünkü büyük bir şeyin eşiğindesin.

Hayır, o şey ne yeni bir AVM, ne yeni bir sağlık kampüsü, ne de konut!

Bir ATM bulmanın kıyısındasın.

Ama sadece “kıyısında”… Çünkü orada ATM yok. Hiç yok. Belki uzakta, bir an için umutla bakabileceğin bir banka tabelası var ama yaklaşınca onun da kapalı olduğunu fark edersin. Gölge banka. Yani var gibi ama yok.

Malatya'da, özellikle çevreyolunun altına düşüyorsan, sadece rakım olarak değil, hizmet olarak da aşağılardasın. Gerçekler acı ama ironi tatlıdır. Buyurun size birkaç günlük rutin:

“Şeker param var mı?” diye soran çocuğa, “ATM’ye gitmedim ki” diye cevap veriyorsun.

Markette sıraya girmişsin, poşet ücreti için kart geçmiyor. Kasiyer: “Nakitle alsaydın!”

Sen: “İyi de nakit kalmadı ki, ATM’yi bulamadım!”

Kasiyer, bir an durur, sonra Malatyalı olmanın dayanışmasıyla başını sallar:

“Ha… Çevreyolu altındansın demek.”

“ATM’ye Giden Yol, Engebeli Bir Hizmet Yolculuğudur”

Bir şehri şehir yapan şey ne?

Yolları mı, binaları mı, köprüleri mi?

Hayır, ATM’leri!

Çünkü ATM, modern insanın şehirle kurduğu en güçlü bağdır.

Bir şehirde yürürken, “Acaba yakında ATM var mı?” diye düşünüyorsan, orası hâlâ yaşanabilir bir yerdir.

Ama düşünmüyorsan...

Ya çevreyolu altındasındır, ya da ekonomik sistemin çok dışında.

“Küçük ATM, Büyük Yokluk”

Depremden sonra Malatya’nın bütün dengesi değişti.

Sadece binalar değil, haritalar da yıkıldı.

Bankalar kaçtı, şubeler gitti, ATM’ler izini kaybettirdi.

Şimdi, “banka” denince insanların gözleri doluyor.

Yakında kültürel miras sayılabilirler.

Tarihi eser statüsü bile alabilirler.

“Bak evladım, burası bir zamanlar ATM’ydi…”

“Bir ATM'ye Hasret Şehir”

Malatya’da insanlar birbiriyle şöyle selamlaşıyor artık:

— Kolay gelsin.

— Sağ ol, ATM var mı yakınlarda?

Ve herkes aynı cevabı veriyor:

“Yok valla, ben de kaç gündür arıyorum.”

"Çevreyolu altı"nı görmeyen plan, plan değildir.
ATM’siz şehir, şehir değildir.
Ve Malatya… hâlâ umudunu kaybetmedi.
Bir gün, bir ATM gelecek diye..."

***

Bu sadece bir ATM meselesi değil sevgili Malatyalılar.

Bu, bir ulaşılabilirlik, bir eşitlik, bir unutulmuşluk hikâyesi.

Ve biraz da kader...

Sevgiyle Kalın.