dore okulları
Malatya
05 Mayıs, 2024, Pazar
  • DOLAR
    32.34
  • EURO
    34.87
  • ALTIN
    2393.5
  • BIST
    10276.88
  • BTC
    63694.419$

Tövbe bismillah, suphanallah!

06 Mart 2024, Çarşamba 23:14
Tövbe bismillah, suphanallah!

Şimdi sizlere bir yardım hikâyesinden bahsedeceğim… Yazı uzun diye sakın okumamazlık etmeyin, yoksa küserim. 
Kahramanımızdan “Meçhul Adam” diye söz edeceğim. 
Meçhul Adam, 15 gün önce İstanbul’dan beni aradı. Dedi ki, “Alişan Abi, 4 Mart Pazartesi günü bir arkadaş ile beraber Malatya’ya geleceğiz. Depremin ilk ayında yaptığımız yardımlar gibi bu sefer de 100 bin lira kadar ayırdım, Ramazan niyetine mağdur depremzedelere hediye edelim” 
Dikkatinizi çekerim, “yardım” değil “hediye” dedi. Meçhul Adam’daki hayırseverlik hassasiyeti daha ilk dakikada kendini gösterdi.
“Dağıtacağımız aileleri sen tespit edeceksin. Evi yıkılmış olacak, kimsesiz, çocuklu, yaşlı, hasta, dul, geliri olmayan vs. olacak” diye de ekledi. 
15 gün boyunca titiz bir çalışma yaptım. Başta konteynırlar olmak üzere depremin vurduğu Kadiruşağı, Yeşilyurt, Gündüzbey ve Banazı’ya ağırlık verdim. AFAD yetkililerinden destek aldım. Dedim ki, büyük vebaldir sakın yanlış yapmayın, gerçek ihtiyaç sahiplerini tespit edin” Ki öyle de oldu, yardımı dağıtırken, pardon “hediyeleri” verirken, tek tek kontrol ettim. Hepsi de gerçek mağdurlardı. 
Neyse, asıl anlatmak istediğim konuya gelelim. Bakın şimdi biz bu hediyeleri yerlerine nasıl ulaştırdık? Yardım dağıtma yönteminden bahsedeceğim. 
“Meçhul Adam” geride, uzakta duruyor. Dedi ki, “Ben alanları görmeyeceğim, alanlar da beni görmeyecek. Veren olarak gururum okşanmasın, alanlar da rencide olmasın. Verirken sakın yardım deme, hediye diyeceksin. Ya da size borcumuz var onu ödüyoruz diyeceksin. Parayı açıktan verme, zarfa koy. Dağıtım sırasında sakın fotoğraf çekme, benden de hiç bahsetme… Dua ederlerse yerine ulaşır, her şeyi en iyi bilen ve gören Allah’tır, o da bana yeter. Allah’ın vereceği mükâfatı zayi etmeye niyetim yok” 
Tövbe bismillah, suphanallah! Bir elin verdiğini öteki el görmedi. 
 “Peki” dedim, eve geldim, dayanamadım, işte size haber verdim.
Ne insanlar var değil mi? Dünya bu insanlar sayesinde güzelleşiyor. Ve bu insanların sayesinde umut besliyoruz, geleceğimizden.

Yorum Yazın

E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar ile işaretlenmişdir.